NABALDA ANG PAHUOT NI NOY PAKITS
sa panulat ni Atty. James F. Lobedica
Capitol Site, Cebu City
Ang pulong huot talan-awon sa butang
nga manghugot. Pahuot, buhat kini nga makatagamtam ug huot. Sukwahi sa
talan-awong luag, tugalhab ug magbuka kon dili na huot.
“Manoy, unsa may imong gibati.
Sigurado ka? Ato ning ipadayon?” sukna ni Dahlia.
“Day, ganina ra kong nagtan-aw nimo.
Nanghugot man gud ang akong gibati. Naglain ang akong lawas. Sa akong paminaw
misaka akong kabuhi padulong sa pabawnan. Pero, karon nga nakaduol nako nimo
mura’g naalim na man pud.” sa hilom si Noy Pakits, nalingaw.
“Pagtarong diha Noy ha. Ayaw pagluhag
ha kay ako pa ning isul-ob. Kaluoy baya nimo oy. Basin ug masakiton ka.
Gakag-at ka man lang gud tan-awon.” maampingon si Dahlia.
“Day, ayaw lang tawon ko tawaga’g
Manoy. Manakit man pud akong hawak nimo. Ako diay si Pakits.”
Namulong si Noy Pakits. Dala pinugos
ang pagpadako sa iyang tingog aron tabunan ang pangedaron niyang wanggit.
“Ayaw pagluhag.”
Nabati ni Noy Pakits ang kalumoy sa
kamot sa babaye. Daw gihilantan siya. Mipatigbabaw ang pagduwa sa kanindot sa
iyang hunahuna.
Hala Manoy, unsaon man niini. Ayaw
lagi pagsige ug lihoklihok. Nakuyawan ka?”
“Ah wala, nakabati lang ko ug
pagpanghugot. Huothuot.”
“Sus, sa pagsugod ra ni Noy Pakits.”
Sa tukmang panahon diin mahatagan na
unta ug katumanan ang pagpahuot aron makuhaan ug sukod sa presyor ang iyang
dugo, sa kalit lang may tingog nga misampit.
“Lo manglakaw na ta. Wala man silay
tambal sa pangagod dinhi nga ipanghatag. Kining imong gipuwestohan mao kini ang
lawak alang sa mga lalaking magpakapon, mga lalaking dili na gustong
makapaanak.”
“Imo diay’ng apohan ni si Noy Pakits?” nakapangutana si Dahlia nga
usa ka nars ngadto sa apo ni Noy Pakits nga si Tolits.
“Unswaaa?” nagdali’ng mibarog si Noy
Pakits. Nahibulong. Tinuod, sa pag-aninaw pa niya sa palibot, mibad-ay sa iyang
mga mata ang karatola. “ALANG SA MGA LALAKING MAGPAKAPON, ARON WALA NAY
KAPKAPONON.” (katapusan).