Ang Katunggan Sa Borbon

Pagka-anindot nga sud-ongon sa kahoy’ng lapis-lapis
Sa iyang gitas-on siya mapasigarbohon
Diin daplin sa baybayon sa tanang kahoy’ng mabiay-biayon .

Panahon miabot, mipasipa kaniya
Hangin nga makusog, ulan nga masubra
Mikuso-kuso sa baybayon, ug sa mga kahoy mi-uyda
Unos nga masilagon, sa kapungot nagdala
Kabangis sa panahon, mipukan kaniya.

Bunga sa lapis-lapis sa balod gianod
Halapad nga kadagatan, latas sa dakong lawod
Padulngan unsa’y dangatan, wala siya masayod
Kalinaw sa panahon, maoy bugtong manalipod.

Bunga sa lapis-lapis sa halayong baybayon midagsa
Maampingong mga balud kaniya mipahiluna
Miturok ug nabuhi sa maabi-abihong luna
Midako ug milabong, sa yuta ug ubang kahoy gipangga .

Lapis-lapis ikaw karon, ang kinaiyahan nagmaampingon
Sa uban mong mga kahoy ikaw mapa-ubsanon
Sa gagmay mong mga bunga ikaw maki-angayon
Luyo sa kasakit, ikaw magmalampuson.
Sa tanang mga taga BORBON,
Sama kita sa lapis-lapis nga gipadpad sa kinaiyahan
Kay ang atong pangagamhanan wala nila igsapayan,
Kon unsa ang dangatan sa atong mga katunggan
Kon dili nato tamnan og prinsipyo nga gipadangat
sa atong mga kabatan-onan.