sa dihang nanuktok ka na sa
pultahan sa kamatooran
didto sa taas sa balay sa may bintana
nga kinurtinahan og itom
nga dili kaayo hayag
kay usa ka lampara man lang
ang gipadan-ag
adunay kamot nga nagsenyas
nga unta dili ka na lang modayon
og sulod sa maong lawak
apan wala ka mitoo
hinonoa misamot kalalom ang
imong pangutana
mikusog ang kagana nga
tubagon nila ang wala pa nimo
mahibaw-i
kon nasabtan mo lamang ang iyang senyas
sa pagwarawara sa iyang duha ka kamot
og paghiwa sa iyang liog
wala ka na lang unta masakiti
kon mipatoo ka lang unta kaniya
sa walay pagpangutana
wala mo unta mahibalag ang kangil-ad
sa nawong sa kamatayon
nabuak ang ulo, migawas ang utok
mitalsik ang mga unod didto sa kilid
sa bintana sa ubos sa balay
nga ang kahayag morag hait kaayo
nga punyal nga plata
nagpasad ang dugo sa salog
mipadulong didto sa mga pasamanos
sa hagdan hangtod nga mihunob
kini sa imong namugnaw nga tiilan
ambot kon gibasolan mo ba ang
pagkagahi sa imong ulo