It would be good to give much thought, before
you try to find words for something so lost,
for those long childhood afternoons you knew
that vanished so completely - and why?
- rainer maria rilke


i. halaphalap sa kilumkilom

pauli na kay nisalop na ang adlaw,
nananawag kanimo ang mangloyng kagabhion.
ang mga lunhawng kahoy nanghupaw
sa kahabog sa takna
nga nihabol sa kalibutang latagaw
kay ang gisakopan sa nagbagang langit
nagpasidaan ug nanabi
sa kundat ug hagwa,
sa mga aninong nagpasopaso sa dagitab.
ug ambongan diay ang sayaw nga
gigiyahan sa awop nga lamparilyang minaomao.
bulahan ang akong katalirongan
nga wa pa maalaot sa kapintas
sa labolabo sa kinabuhi.
ug bisan sa atong pagkabata,
giduyogan ang huyang tang pagbati
sa pinitik sa uhawng yuta
mugna sa mga nagdahunog nga tunob
nga giapas sa bugnawng hangin
ubos sa naglarayng Germelina
akong gisugid kanimo ang mata
sa akong pagmanggad.

kay ang kangitngit nisangpit:
ali, duol kamo.
andam na ba kita sa pagpanulo?

ii. mga bituon nga nitabon sa akong kalangitan

suginlan ko ikaw,
wala na nako pangitaa pa
ang mga tubag sa akong
pag-inosara.

pangutan-on ko ikaw,
aduna bay tubag ang hiusa
sa nag-urong kong
kalibotan?

suginlan ko ikaw,
dugay na nakong gibiyaan
ang mga langit sa akong
pagkabata.

pangutan-on ko ikaw,
aduna bay saksi ang langit
sa nagpiyong kong
kalibotan?

iii. ug siya ang kaluwasan

kay masinahon ako
masinahon ang akong gugma
masinahon ang akong mata
masinahon ang mata sa akong paghigugma
sama kadalo sa gabii nga naghikaw
sa kahayag.

tunglo ug kapintas,
ang asawang nagbilar
sa banang wa na nipauli
apan dakong gasa ang higayon sa
gihidlawng kapikas.

kay madanihon ka
madanihon ang imong gugma
madanihon ang imong sentensya
madanihon ang sentensya sa imong paghigugma
sama sa pagdani sa taob nga dagat
sa nag-inosara

ang kangitngit nanawag:
ali, ari kamo.
ako ang kahingpitan sa tanang butang.

iv. kay dili na

kay dili na nako masiplatan ang ni kiblat
igo na lang nga mokihat sa ganghaan sa kilat
igo na lang magpaanod sa sulog sa panganod
ang kagabhion daw laylay nga nagpakatulog
sa kalibutang dili mahinanok.
ang mga pagmanggad ug kahidlaw nga sa
sayong kabuntagon giugbok,
nangab-ot sa kaugmarang di matandog.
ug ang pagpanawag sa kabuntagon daw kamatayon.
kay namatay kita
sa makadaghan higayon aron lamang
banhawon sa gugma ug pag-inosara nga
mohalok niining aping sa kahilom, kalinaw
nga makatugaw. kay sa umaabot nga takna
alirongan kita
sa mga bandera ug busina sa syudad
nga wa na gani makakita o makadungog
sa awit sa usa ka masulub-ong siloy
nakahinumdom pa ba ka sa tihol sa
nabalong siloy?
siguro, wala na.
siguro, ang kasagaran mong madungog
tihol na lang sa mga makinang bungol
sa pinitik sa akong kasaba
(o syagit sa akong dughan).
ngulngol man ang atong pagbakho
tam-is ang gugmang walay kaakohan.

kay dili na nako mahandom
ang pahiyom
sa imong piyong.