kabahin kini sa lakat sa atong panahon
nga wala'y padulngan, dili sa katarungan nga nawad-an na og paglaum ang bulan nga
nasangit sa mga kagingking sa kaadlawon,
kon dili gusto lang sa akong mga tiil ang makatilaw kon unsa ang pagkagawasnon
kanang paglakaw nga walay mapa
nga ang magdala sa imong mga lakang mao lamang ang kahaw-ang nga nangita og
masudlan
sama sa usa ka awit nga mibatog sa mga ngabil
nga dugay rang gustong moawit
kabahin sa kamingaw
nga lahi kaayo sa ritmo sa kasadya
ang mga mata nahisama sa mga alibangbang nga
naglupad-lupad og mibatog sa wala pa sugod nila nahagkan og nakita
gipili lamang kadtong makalipay sa kasingkasing nga nahimong iwon
sa iyang langayan nga kapay sa panahon.
hapit duha ka oras na ang nausik nianang wala'y paghunahuna
kon unsa ang sakto og sayop,
mopahulay sa makadyot ang mga tipik sa pagbati silong sa kahoy
sa kabugnaw sa hangin nga hinay kaayong misulod sa langob sa imong ilong
og baba,
bato ang imong gipili nga hulma sa imong lawas karon
lisod madutlan sa pagbasa sa ulan nga bag-o lamang nahulog gikan sa kalangitan.
morag linaw kaayo ang dagat sa imong panglantaw.
wala ka molihok
gipiyong mo ang imong mga mata
gibati mo kon unsa kabililhon ang kamatayon
wala na ang kahadlok
mipuli ang kalinaw sa sapa
nga mitutok kanimo og sa mga panganod
nga gilangoyan sa usa lamang ka gamay kaayo nga kiti-kiti
papason ang mga pangutana
balibaran ang mga tubag
og didto sud sa imong kasingkasing
sa usa ka lawak nga ikaw lamang ang makasulod
ilailahon mo ang imong kaugalingon
sa lalom kaayo nga pagkahinanok