damgo

misulod ka sa lawak
nga haskang sukoa
ingon ka: asa ang akong sulat?
ambi, kay akong gision,

natingala ko
hagbay ko ra kadtong nasunog
og nganong
wa ka kahibalo, sa kadugayon

sa panahon, sa mga nasunog nga
oras, sa mga nilubad nga mga adlaw,
sa mga tuig nga napuklid,
karon ka mibalik
og wa na gani ako makahinumdom,

sa imong ngalan, sa imong nawong,
sa imong baho.

ang akong nailhan mao na lamang ang
apelyedo sa kamingaw
ang anak sa kasakit, nga ania kanunayng
tupad kanako

ang umaabot mibiya na
ang mga damgo hagbay rang nalawos
ang karon mao
kanunay ang pag-antos

apan nadawat ko kadtong imong sulat
nabasa, nahulog ang luha,
nauga, mitig-a ang kasingkasing
nga kaniadto
hupong sa hamog sa kalipay sa
kabuntagon