ang hunahuna
pagkalaagan
di papugong kanunay kining
magdamgo nga moadto sa lugar nga wa pa niya malakat
adlaw og gabii
gipangita ang layo og ang wala dinha
usahay gipatumanan siya sa mga pako sa kaikag
og busa miabot siya sa lugar nga iyang ginadamgo
adlaw og gabii
og sa didto na siya
gihubog niya ang iyang mga mata sa iyang gustong makita
og gani nakigsayaw pa kini sa iyang ginadamgo
apan sa dihang giaghat na siya nga iyang hikapon ang mga bukton og dughan
miatras kini
og naghinuktok, dayon og lingulingo
"dili na kini kaya" miingon siya sa iyang kaugalingon
og dayog balik sa iyang agi
mihapit siya sa usa ka dakong kahoy nga namulak
mikutlo og usa og iyang gidalit sa iyang kaugalingon
gikorona sa iyang ulo
og dayog hawid sa iyang kaugalingong kamot
og miingon
"salamat, ikaw lang gihapon ang akong
matood nga hari"

miabot siya
balik sa iyang balay
nawala na ang kahubog
og nahinanok na usab
sa usa ka katulogon.