si Alegria...

nangurtina siya aron
dilli kaayo makita ang buak nga
samin sa iyang bintana

kagabii man god
gibuno siya og bato sa iyang bana
itunong unta sa iyang agtang
maayo gani kay
maayo siyang molikay

itom nga kurtina ang iyang
gitaod
tanghaga sa usa ka patay nga
gugma

mitubay ang langit
nga puno kaayo sa baga nga dag-om
nga mipatong sa ibabaw sa dakong
kahoy sa kamansi

unya moulan na usab
og unya madungog niya ang bakho sa
iyang pag-inosara

nahurot na ang iyang luha
hapdos sab kon mopatulo napod siya
og pipila ka lugas
sa luha
nga modagayday
sa bun-og niyang aping