tan-awa...

ang kalayo nga
gigasa kanimo
gibutang nimo sa
imong ulo,

nahimo ka nga usa
ka adlaw nga
puno sa kahayag,

apan giabusahan mo
ang kainit og
kahayag niini

giduslitan mo ang
mga lasang
gipatakdan mo
ang mga sulo
og nasunog ang
mga balay didto
sa kabaryohan

aron ka silotan sa
imong gibuhat
gisunog sa tag-iya
sa kalayo ang imong
kilay ang imong
agtang nagdilaab
ang imong lawas
nahimong kalayo
og ikaw
nagparagparag
nga gadagan
sa kadalanan sa
kalibotan
nagpangita sa
tubig sa suba og
bisan na lang unta
sa mga lam-aw

nag-ampo ka sa
ulan gikan sa mga
panganod
miluhod ka sa langit
gipangayo mo ang
pagbaha sa bugnaw
nga tubig

apan wala na'y mitoo kanimo
sa imong paghangyo og
panabang
diha sa imong pagsyagit
nagpanglingo ang
kalibotan
ang mga kahoy wala
maningog
ang mga suba wala
miambat og silang
tanan
nagpadayon lamang
sa ilang naandan
nga mga agianan....