( hubad sa balak ni Stanley Kunitz nga giuluhan "The Layers")
Daghan na akong naagi-an nga mga kinabuhi, gipanag-iya ko ang uban kanila. Dili na ako pareho kani-adto, apan ang ubang baruganan nagpabilin nga ugat sa pakigbisog aron di mahisalaag. Sa akong paglingi, gitan-aw ko una ang akong likod aron makatigom og igong kusog alang sa pagpadayon sa akong pagpanaw. Nakita ko ang pagkaluya sa kalampusan paingon sa kapunawpunawan og ang kalayo hinayng nagsagayad sa biniyaang da-ob diin ang tigpangaykay nga mga anghel nagpanikad sa kabug-aton sa ilang mga pako. Haaay, nakahimo ko og tribo sa tinood kong gibati, mga tribong nagkatibula-ag. Unsaon man pag-alam-alam sa akong kasing-kasing sa nagpista nga mga kapakyasan? Nagkakusog ang hangin... ang natarantang abog sa akong mga higala nga nangahulog sa among naagian, sa akong nawong nagdalit og kapa-it ug kangutngot. Apan bisan pa, milingi ako nga may adlip sa himaya inubanan sa kalig-on sa akong mga lakang. Kining mga bato sa akong pagpanaw bililhon kanako. Kon ugaling may taptap ang bulan sa panahon sa akong kagabhion diin ako maanod sa gapnod, ang dag-om magtultol kanako: "puy-i ang naghut-ong, likayi ang mga salin." Bisan pa sa akong kakulangan sa pagsabot way pagduha-duha nga ang libro sa sunod nga yugto sa pagkausab nahisulat na. Wala pa ako matapos sa akong kabaghu-an.
I have walked through many lives,
ReplyDeletesome of them my own,
and I am not who I was,
though some principle of being
abides, from which I struggle
not to stray.
When I look behind,
as I am compelled to look
before I can gather strength
to proceed on my journey,
I see the milestones dwindling
toward the horizon
and the slow fires trailing
from the abandoned camp-sites,
over which scavenger angels
wheel on heavy wings.
Oh, I have made myself a tribe
out of my true affections,
and my tribe is scattered!
How shall the heart be reconciled
to its feast of losses?
In a rising wind
the manic dust of my friends,
those who fell along the way,
bitterly stings my face.
Yet I turn, I turn,
exulting somewhat,
with my will intact to go
wherever I need to go,
and every stone on the road
precious to me.
In my darkest night,
when the moon was covered
and I roamed through wreckage,
a nimbus-clouded voice
directed me:
"Live in the layers,
not on the litter."
Though I lack the art
to decipher it,
no doubt the next chapter
in my book of transformations
is already written.
I am not done with my changes.