alang kanimo nga wala na dinhi

 

gusto kong sulaton ang kalipay
dugay ko na kining gipangandoy ug alang lang kini kanimo

gusto kong lantawon mo kon unsaon ko pagpasayaw ang
lapis og papel



kaniadto pa kini nakong gihandom

karon
mamahimong ipagangnam ko ang mga
tuplukonon sa akong mga tudlo
ug patingogon ko kini nga sama sa piano
sa usa ka
beethoven

tungod ug alang lang kanimo


apan wala ka naman gayod dinhi
ug hagbay ko rang naamgohan nga sa kinabuhi
(ug ako na kining gidawat)
dili tanan nakong gusto
matuman....

busa, sulaton ko na lamang ang matood
ang ania dinhi nga akong nahimamat

sulaton ko na lang ang kamingaw ang
kasubo
kay sa ingon niini
dili pa ako mahimong bakakon sa akong
kaugalingon

sa laing bahin bisan pa niini
wala kay makita nga luha sa akong lapis
walay mantsa ang akong papel
walay bakho ang akong lamesa
walay moyaka nga bangko sa akong salog

ang ania dinhi mao lamang ang dignidad
sa kahilom
gisul-ob ang dili kaayo dayag
og medyo hilaw-hilaw nga pahiyom