dugay pa
nimo maamgohan
ang kabahin sa imong
kalipay kabahin sa duha mo ka anak

ang lalaki ikaw ug ang babaye sa imong asawa
sa dugay nga panahon kamo kamo lamang og walay lamog
busa lisod langkaton ang mga gamot nga mikatay sa punoan sa kahoy sama sa usa ka pangadlaw

ah, miabot na ang pahanon sa pagpamulak apan kadali lamang kini kay ang orasan sa iyang pagdagan
modagit man sa mga maanindot kay lagi dili baya kini alang kanimo bisan unsaon mo pa ug dupadupa diha
sa usa ka utlanan kuhaon gayod ang tanan gikan kanimo

sa una, moingon ka, duha na lang kami sa akong asawa dinhi niining balaya apan ayaw ka kay ang mga kamot sa orasan dili manggihatagon, kuhaon gihapon niya ang dili para imo hangtod nga ikaw na lamang usa ang magtikawtikaw sa imong payag, sa imong hardin, sa imong lawak kay pati ang imong iro og iring kuhaon man kini gihapon, kay lagi dili kini angay kanimo

dayon ikaw na. mawala ka usab. og gikan dinhi dili ko na masulti pa kanimo ang sunod nga atong makita, wala na ang manugilon. kay ako usab, gikuptan man gihapon.