puros amang

wa ko na damha
ang imong pag-abot, ikaw,
nga akong
kanunayng gihangyo
isip akong kagabhion, dili
usa ka kahadlok sa
kangitngit, kondili usa ka
init nga gakos, ikaw ako,
ikaw unta ang maghatag
kanako og bulan og mga
bitoon, ang magpatam-is
sa aslom nga pag-inosara,
bisan sa hamubong panahon
lang, bisan kon ako mahimong
usa ka dakong bakak
sa katilingban, kon moabot ka
ang baso dili na baso,
ang katre dili na katre alang
kanako, ang yahong sa
talad-kan-anan
mahimo na nga laing
kalibotan alang kanako.

wa ka man miabot sa akong
kinabuhi. salamat.
gihipos ko ang yahong, nga karon
yanong yahong lang gihapon,
ang baso giputos ko sa akong
panyo, ang katre akong
gihabolan,
og ako, nagyawyaw,
apan sa hamubong oras
lamang.

salamat. nakatulog ako.
ugma inig mata nako,
ang tingog sa ulan
mao gihapon ang akong tingog.

walay nausob sa plastada
sa akong balay.
ang mga tanom, nanubo,
namuswak, namulak nga
puros amang.