duha kitang
misakay ning
baroto

sa kapalaran

dili pa kaayo
dagko ang balod
paingon sa isla
nga atong puy-an

daghang kalubihan
nindot ang lapyahan
init ang adlaw
bugnaw ang hangin
asul ang langit
og puti ang mga gapas
nga panganod

sarang ang kalipay

apan wala mamulak
ang mga sampaguita
wala mamunga ang
mga bayabas
wala mangitlog ang isda

mao kini ang atong
isla

nganlan ko kinig
kahaw-ang

dili ko kini biyaan
mao kini ang akong kapalaran