nalugmok ang bitin. Sa langob, lamigas lang ang makasulod. Dili siya mabusog sa ilang kagamay.
Ang ilang gihakot mga dahong gisi. Unsaon kaha niya pagkabuhi kon magpadayon siyag tanga dinhing dapita?
Ang hangin sa kagabhion gikas sa bukid bugnaw kaayo. Walay kalayo dinhing dapita. Gisulayan sa bitin og bag-id sa iyang panit sa bato. Nasamad na hinoon kini.
Ang mga hulmigas wala tulog. Kanunay kining gadali. Wala silay hunahuna kon ngano. Gibuhat lang nila ang naandan.Sulod gawas sila sa langod agi sa gamayng buho. Ang ilang rayna kanunayng nangitlog, kaon katulog lamang ang iyang buluhaton.
Ugma lain na usab nga adlaw. Isugilon ko kanimo ang gihimo sa bitin. Og ang pagkahanaw sa mga hulmigas.
Ang nahibilin,kuno, sumala sa pa hangin nga nagpaniid, mao lamang ang mga gisi nga dahon. Apan bisan kini, nahanaw lang gihapon.
Nagpbalin kunong haw-ang ang langob. Usa kini ka luna sa kalibotan nga usahay abtanan sa mga nangawala, og sa magtago, apan kadyot lamang, biyaan kini.
Ang langob, kon makatingog pa lamang, mosulti gayod unta usab sa iyang kasakit.