pareho ra kamong pinutlan!"

kitang tanan
pareho ra baya

mao rang kainit
gikan sa parehong adlaw

mao ra sang kabugnaw
gikan sa maong buwan

gisulayan mo og
tumpag ang atong pagkapareho

gipulihan mos habog mong labat
giusob mog sulay ang mga pulong sa 

hangin sa kabungturan og kadagatan
usahay ang mahitabo mao ang kayabag sa kaudtohon

samtang ang mga uwak nakat-on na hinoon sa pagkatawa
sama sa mga it-it nga kalit ra usang nangawala
sa mga maya nga wa nimo mapunggi ang pag-ukit nila sa mga uhay sa humay
og sa mga ulod nga nagpista sa patay nga bagtok didto sa kilid sa iring nga nagtilap sa iyang balahibo

sa susamang kainit ning adlaw sa mga hulaw
gihubo mo man usab ang imong sapot unya ang imong tutoy galas-ay kining nagbitay paingon sa imong pusod

ganahan ko anang butanga, 
pusod nga mitago paingon sa sulod sa imong tiyan
nanirado diha sa pagpakahilom

kon makasulti pa unta kini, moingon kini kanato, "paghilom kamo
ayaw kamog kayabag, pareho ra kamong pinutlan!"