laing han-ay

 i

kon ugaling
matultulan mo ang akong
paraiso ngadto
sa Sampurna
palihog ayaw

og agi sa nataran
sa akong balay
kanunay nga sirado
ang pultahan sa
atubangan

manggiulawon ang
mga bentana didto
sa mga moabot nga dili
kaila
dili gayod kini mangabre
pa,

ii

sa mga tinipigan
ang halok magsudog gayod
sa likod 
sa kilid sa dalunggan
unya ang kainit niini
modagan sa liog paubos
sa bukobuko
hangtod moabot na kini
sa isla sa kiting

iii

ayaw na ipakaylap
ang mga hunghong
wala nay ganahan pa
nga mamati niini

buhata lang ang angayan
nga buhaton
aron hulipan ang mga
nanglabay nga mga
katuigan
nga hapit na malumos
sa unos sa
kalimot

iv

ang kainit sa adlaw 
magpabiling
dili makamao nga
maulaw
apan ang bulan
nga kanunayng nagpahipi
sa gahom sa kagabhion
makamaong
motalidhay

v

uhaw ang iro sa dagat
kon moinom ka sa sabaw sa
butong
mohangad kini
sa iyang mga mata nga
loyloy nga
nagpalimos sa amot
sa mga kalooy

vi

ang mga pulong 
kompas nga magtultol kanimo
sa isla sa
Sampurna
ayaw na ug hapit og dugay
sa tawi-tawi
daghan akog kaila didto
nga mangutana unya
bahin
kanimo og kanako

vii

ang mga balita
pak-an
ang mga panultion
balhiboon
ang mga tugon
ushay mga sulat
nga sa kasayop
sa hunahuna
dili na gayod makaabot
pa sa mga
tagtungod

viii

bugnaw ang kagabhion
didto
apan ang lawak
wala gayod magkulang
sa kainit
ang mga hawid og halok
ang mga gakos og
hinanok
sukadsukad wala gayod
nagkulang

ix

ang suga sa likod sa
kusina
kanunay nga nagmata
tungod kay andam kini
pagdapit
sa mga nahisalaag
nga makamao na nga
motulon sa kataha
ug sa walay pagduhaduha
musolud sa kusina
aron moambit sa akong
idalit nga panihapon

x

didto wala na ang kahadlok
dili na kita sangpiton pa sa atong
mga ngalan
wala na ang maskara
unya ang mga ulat sa atong aping
dili na 
mabantayan pa
ang mga samad sa kasingkasing
usa na lamang
ka sugilanon 
sa laing literatura.