magtiayon

ang tinud-anay nga
pagtipon,

bisag dili na gani
mo kaila, anaa

nagtupad gihapon sa
katre sa kagabhion, bugnaw

ang hangin, hait na ang
kahilom nga

misamad sa atong mga
dughan, apan tiunay lang

kita gihapon,
nagkuyog ning kagabhion,

sa kaadlawon
nga mas mamingaw gitapakan

ta ang mga buho sa atop
diin natagak ang ulan sa

atong mga sugilanon, sama
sa bisan unsa na lang, 

wala na gani kini tinguha
nga makadunggo,

lawod ang kasakit busa
ania kita

mihabol sa mga balod
sa atong mga pulong

hangtod nga nabati nato
ang kainit sa atong


mga ngabil.