anxiety

hangtod karon naglisod pa gihapon ako
pagsabot kon unsa kadtong kabahin kagabii.

morag surreal ra kaayo. Ang mga oras morag
eternidad. Morag bus nga nawad-an ug brake.
kusog kaayo ang dagan unya ang kalsada 
walay kataposan unya ako rang usa ang pasahero.
wala gani driver.

morag milunop ang dagat sulod sa akong tiyan.
milawom, misaka paingon sa akong ulo. Nabati
nako ang kabasa sa akong buhok. Ang akong 
tingkoy nanglibawot. Dili ko kasabot. Ako nga
matuhu-tuhoon nakapangutana sa akong 
kaugalingon, wa kaha ko nimo gipadaot?

bisag unsaon nako ug palalom ang akong ginhawa
wala gayod kini makatabang. Wala ako 
mahadlok apan nagkurog man ang akong kamot.
Wala man akoy gikahadlokan apan misamot
man kangiob ang lawak nga mora man sa laing
bahin ug nihuot ang akong kalibotan sukwahi 
sa kataas sa dalan sukwahi sa eternidad nga
bag-ohay lang mikaway kanako.

pangitaon ko pa ang mga pulong nga mosibo
kabahin niini. Dili ko mohunong. Karong gabii
matulog ako ug sayo aron makamata ako sa
alas dose. Sugaton ko na usab ikaw. Ikaw nga
hangtod karon gustong mohadlok kanako apan
ako usab gustong mosumpo kanimo. Ato kining
gubat. Unya dili ko gusto nga mapildi sama sa
pipila nga kalit lamang gikutlo nila ang ilang 
kaugalingong bulak nga wala pa kaayo mibuswak.