diha sa kakapoy

miabot kamo
nga wala dapita

diha sa maayong
pamatasan

giabi-abi mo
isip tawo

ang panaghisgot
nahimong dakong

bungtod lapad nga
lawod sa dagat

ang mga lugas sa
pulong kadali ra

kaayong nanubo unya
sa atong atubangan

mibuhos ang kusog
nga ulan

mikusog ang mga
balod nanagko

naglamog ang asgad
ang pait ang tam-is

tiaw mo ba nga ang
mga kakahoyan

milabong man sa
atong mga dagat

nanugdong ang daghang
mga langgam

miabot ang pipila ka
mga sakayan nga

gadalag mga mangingisda
nga wa na kita masayod

kon dis-a kini sila gikan
midagsa lang, midagsa

sama sa mga dahon nga
nangahulog gikan sa

langit o kaha ba sa
impyerno nga imong

dili kalimtan. Gusto
nako nga mahuman na

kining tanan, mikunot akong
agtang, mikusmod akong

apapangig apan dili man
makasabot ang lawak

giablihan ko ang pultahan
apan wala gihapon kasabot

ang imong mga tiil,
gikapoy na ang akong

mga kagabhion, milurat
na ang mata sa bulan.

gipakita ko ang akong
pahiyom nga subo kaayo

ayha ka pa nakamatikod nga
adunay kataposan ang

kaayo, ang kalipay.  wala
na nako malitok ang 

tinood nga pulong. busa
daghang salamat.