sa dihang nawad-an na siyag paglaom

daghang mangandoy
nga unta kita mawala

gisamokan seguro sa
atong katambo o dili
ba gialingogngan sa
atong kasabaan

kadtong niwang nga
tiguwang ingon siya
sakit sa mata sama sab
niadtong batang 
nagkabulingit sa lapok
nga nanimahong tae
sa baboy

daghang mangandoy
nga kita mahisama nila
limpyo, hayahay, 
dungganon, unya morag
layo kanunay sa sakit
ug kamatayon

apan kitang mga mosimos
mao may kusog managhan
dili gani magdaot bisag
wala kaayoy saktog kaon
bisan ganig walay klaro
ang karon ug ugma
sabaan man gihapon
kusog man gihapong 
mokatawa bisag wala
gani, sa tinood lang, kataw-anan
gusto man gihapong mosayaw
bisag walay sonata
moantog diha sa tumang
kahubog mosagbat bisag
walay labot 

daghang mangandoy nga
kitang sagbot sa katilingban
maibot, madampas, dayon
kon mauga sakto na kaayong
sunugon, apan kita man ang
kusog mosanay, mogitib, 
sa ting-init, sa bato sa 
balas, bisan asa.

unya sila nga nangandoy
mao man hinoon ang maayong
pagkahapay, naluya, nalipong,
sila man hinoon ang 
mga atop nga sin nga sa 
hoyohoy sa dagat natay-an.

lisod hunahunaon apan
sige na kanang gipaambit
nga kadtong mangandoy
mapusgay, nga kadtong 
midakop sa kinabuhi mao
man hinooy nawad-an, 

duna koy nakat-onan kabahin
niining tanang tanghaga: ang
duna wala, ang wala duna, ang
balikog tul-id, ang hanap tin-aw,
ang kalayo bugnaw, ang tubig
hapdos, ang bakak tinood.