TIGI SA KAABTIK

   

  TIGI SA KAABTIK

Ang kabuntagon timbaya sa  bag-ong adlaw, bag-ong talan-awon, bag-ong pangandam ug panan-aw. May kabuntagon'g madasigon, masanagon, madag-omon, may ulanon, daw gipugngan ang busikad sa kahayag aron magpabilin ang kagabhion.

Si Dodong Porto  mitimbakuwas. Nakamatngon sa sayong kabuntagon.

"Day, mobangon nako. Buntag na. Basin ug dili ko makasakay sa akong suki." pamulong ni Porto dayong pamurol. 

 "Ayaw lang ug kabalaka kon malangan ka. Aduna ka pa may kasakyan." ni Inday pa dayong walis sa sentro'ng tinabunan.  Si Dodong may nakita. Nauknol. Dili makatuo.

"Tinuod ba kini Day?" gisuhid ang dapit sa ilawom sa pusod ni Inday Karagan.

"Tutoki may letra ubos sa akong pusod. Letra sinugdanan sa imong pangalan." mahimut-ong tubag ni Inday Karagan.

"Pero,   P   unta ang letra kay Porto man ko." Dala kahibulong ni Dodong Porto.

"Mao ba?  Sus kini lagi gyud  si Pare Isyot man gud nimo nagkaraw lang sa pagdinali ang iya man hinuong pangalan nga letra ang nabutang letrang "I". Ayaw lang kabalaka Dong Porto kay wala ni nako tabuni pangandam kon iyang balikon. "

"Dili kana mahimo. Kon mao kana ako ang moretoki sa iyang letrang sayop. Siyaro man sab si Pare Isyot wala gyud makamatikod nga letrang "I" man tong akong gibutang ni kumare. Sa imoha iya lang gihapong pangalan ang letra nga iyang gibutang?"

"Unsay buot mong ipasabot?" ni Inday pa nga nahibulong.

"Nagtigi man gud mi sa kaabtik. Kinsay pinakamaayo mosulat ug unang letra sa pangalan namong duha."

“Unswaaa??”  nakalitan si Inday sa iyang nabati. (KATAPOSAN).