ang kasakit nga walay ngalan.

init pa kaayo ang cafe sa rio hondo
nagkita ra gyod kita karong adlawa
human sa pipila ka tuig nga milabay.
morag nagdaot ka, medyo minipis,
natalagtag na ang buhok, unya hinay
ka lang gihapon sa imong mga lihok.

miingon ka bulahan ako nga migawas
dayon nakita ang kahayag. Wala koy
gitubag. Init pa ang kape ato kining
hinayhinayan sa pag-inom. Dili na
kita magabhian dinhi, lahi kining 
lugara. Daghan ang gidagit dinhi dayon
wala na mauli. 

sa laing bahin,  niadtong migawas na 
ako, tuod man, morag ako ang tanang 
hangin, ang dagat, kauban ko ang mga
bungtod ug kakahoyan sa akong panaw.
nabati ko ang pagmahal sa kasagbotan.
nabati ko ang mga pako sa kalanggaman.
dako ug lapag gayod ang kalibotan nga
dili nako mahurot bisan na lang gani sa
paglbay ug paglantaw.

ang ako lang katingala, bisan unsa pa ang
akong gipanghambog kanimo, samtang
init pa ang kape nga midapat sa akong ngabil,
nganong ikaw wala pa man migawas sa maong
pultahan, sa maong langob matod mo pa,
nganong ikaw pa man gani ang naghipos sa
uban nga matod pa nato wala makakita sa 
tinood nga kahayag.

wala ko gipugos ang maong pangutana. 
init pa ang kape, unya hapit na moabot ang
tumang kangitngit sa kagabhion ning dapita.
daghan ang gipatay dinhi nga walay hustisya.
maingon ta nga walay panagsoonay ang 
maong dapit. Sa walay pay alas sais, manirado
na ang tanang mga tindahan. Wala nay tawo ang
mga dalan. Wala nay tingog nga madungog sa
mga bata nga magdula sa natad sa kabalayan.

hinoon, wala ko na kini gisulti, bisan pag ania
na ako sa nataran sa kahayag, bisan pag moingon
ko nga higala ko na ang dagat, ang hangin, ang 
adlaw. Bisan pag moingon ko nga ako na ang
morag tag-iya sa mga kabuntoran ug kapatagan.

apan sa tinood lang, ug kini mao lamang ang 
akong gitago sa akong kasingkasing, ania ako 
gibati pa gihapon nga ako usa ka piniriso sa usa 
ka langob nga dili ko makita, nga wala mo usab
makita. mora kog aso nga nakagawas sa bentana
didto sa kusina, nalipay kunuhay, apan sa kadako
sa kawanangan, nawala usab, wala na kabalo kon
naunsa, wala na kabalo kon asa na: ania gihapon
ang kamingaw, ang kasakit nga walay ngalan.

nahibaw-an ko na lang nga giingnan mo ang imong laing higala, nga human niadtong higayona
wala ka na usab makaila kanako. Dili ko ikaw 
mabasol. Mahimong mao gayod kana ang gusto
ko usab nga mahitabo. Sama sa hangin, walay
nawong, walay ngalan, apan anaa lang gihapon.