maraming salita apan wala sa gawa.

 nindot baya usab unta ang bukid sa marupay

bisag haskang kapoya nato niadtong mibisita 

ta, grabee, haskang haboga sa bukid, labang tas

galikoslikos nga suba, hawid sa kakugnan, hapit

pa nahulog sa danlog nga pangpang, hangtod nga

miabot kita sa atong paraiso didto sa marupay unya

sa unahan atua na ang bulawan, pito pa ka bungtod

ang atong adtoan.

patag na ang atong gipahulayan, daghang kahoy

unya sa silong niini mao ang payag sa atong

gipyalan, nga karon nausab na sa tumang kalimbongan.

dinhing lugara sa iyang kahabog makita ang tibuok

Ponot, sa ubos ang mga balay mora na lang ug mga

pignit sa asin, ang mga tawo mas gamay pa gani sa

sulom, unya ang karsada, mora na lang ug linya sa

imong imong mga gipautang.

with all honesty, gusto ko nga puhon dinhi ko mopuyo, magbalay kog ako, maghimo kog garden of flowers, fields and fields of uplang rice, and

some rows of corn, and some batongs and squashes.

gusto ko mag raise ug daghang chickens, bisaya nga manok, ug mga self-supporting pigs, and some

spotted cows, dalit nako kang Gerard Hopkins,

dugangan nako ang mga trees, dayon naa sab koy 

red horses, dayon dinhi maghubog ko, mosayaw ko,

mora kog si Tu Fo, (ay lang si Tulfo), makig estorya ko sa full moon, o blue moon, mangita kog

batan-on nga uyab, aron ko mahimong bag-ong 

Solomon, mag pray ko ni Lord, nga moabot kog

105 years, mag birthday ko, magpaluto kog 150 ka itlog, ipanghatag sa mga suban-on dinhi nga sige rang panglibak kanato, 

mao lagi, lisod ning magkatigulang ta, daghang gihunahuna, apan sa tinood lang, wala gyod sa gawa.