Ang Lamat

 Sa dihang mihisgot ka
kabahin sa imong panimalay
nga nagwakat,
Sa walay pagduhaduha 
gi tanyag ko ang silhig, 
trapo, sabon
ug ang akong mga braso
aron pagtabang og panglimpyo
sa mga abog nga makapuling

Wala ko makita ang troso
sa kaugalingon kong mga mata

"Buta nga miagak sa laing buta"

Sa dihang ikaw mipahilayo
naputlan ko og kamot,
ang akong mga tiil dili ko ma-alsa
gahi ang akong lawas nga mitapot sa kama

Timawa ang buta,
nagpakalimos og laing mata ...

Makasilaw ang adlaw nga 
mihiwa sa kahiladman.
Gitutukan ko ang adlaw, 
naaninaw ko na ang akong 
kaugalingon nga gimugna 
ko diha kanimo,

Ang tanan usa lang diay ka dakong lamat