sa akong kaugalingon

 nabugnaw na tagad ang kape

nga kaganina lamang haskang inita

gaaso aso padung sa langit

gisabot ko ikaw, pulong ka lamang,

ako ang unod, layo sa imong pulong.

sabton ko ikaw, unos sa akong kinabuhi

magpabilin ako nga bato sa baybayon.

naughan na ang basa nga sanina

sa daplin sa dagat sa usa ka naligo

nag-inosara sa tumang pagpaabot.

dili bale na, initin mo usab ang kape

labhan mo ang nabasa, ihayhay pag-usab

ug inig kauga, usa na usab ka limpyo

nga sapot, human mog plantsa niini.

di bale na, makamao akong molimpyo

sa mga bulingon, makamao akong 

magtimpla ug init nga kape sa gihapon

sa akong pinalanggang kaugalingon.

pagkalinaw sa dagat, pagkalinaw sa

akong kagabhion, pagkalandag sa bulan,

pagkainit sa akong kape, pagkahumot sa

akong sapot, makamao pa gihapon ako

nga malipay sa akong kaugalingon.