balak alang kang magda nga nag-iyak kay kamatyonon na si Radja

sa among paniudto kaganiha
gishigotan namo ang kamatayon
tungod lagi kay siya miiyak man
sa paghunahuna nga ang iyang
magtutudlo nga nagpahaluna 
kaniya sa kung unsa na siya isip
usa ka malamboong tahor sa
katilingban karon diin siya giila
nga usa ka talahorong gitahodtahoran
na sa kabuhong sa gahom,

midungo siya, mipatulo sa pipila
ka luha diha sa kahoy nga lamesa
samtang ang iyang inun-onan og
lamiang okra wala na niya tagad
makaon sa iyang tumang kaguol,

ako nga lahi og tinuhuan miingon
kaniya nga ang kamatayon sama 
lamang sa pagbalhin sa pikas 
lawak diin mas maanindot pa ang
plastada sa mga wala na nato kaayo
kinahanglanang mga dayan-dayan,

nga kini sa ginaingon sa mga karaan
og batikang mga magsusulat nahisama
man lamang sa pagwahing sa kurtina
sa kagabhion kay lagi ikaw gibati 
na man sa tumang katulugon,

apan bisan pa sa tanan nakong 
gipamulong nga sa akong paminaw
unta makatag na og kalamdag sa 
kangitngit sa usa ka lawak nga
wala kaayo sudli sa mga katawhan,

atua siya sa gihapn nagbakho 
dili pa gihapon makadawat sa mga
dayag og sa mga kasagarang 
panghitabo sa tanan kanato nga
bisan ang ok-ok  og tungaw
og ang piangaw dili gayod kaikyas.