sayod ko anang mga hapnig.
gibati ko na kini kaniadto pa.
kadtong hapnig sa akong sampot
samtang nakaihi ko sa akong karsones
nga sa kagamhanan sa akong pantog
milapos sa habol, sa uway nga katre
hangtod sa salog, nga milusot hangtod
pa sa unang undana sa balay
sa akong lola,
kon nahinumduman mo
nagpuyo kita sa ikaduhang undana
sa dihang nag-away si Papa og si Lolo
og nadungog mo ang mga yawa og peste
ang mga "wa kay pulos"
"wa kay ulaw"
sakit pamation, dili ba?
sakit gihapon nga handumon
bisan og sa ilang kamatayon
gipasaylo na nato sila
daghang hapnig sa atong kinabuhi
gilabyan ta kini
sa kabaho sa anso
gilabay na nato kini og
wala na nato pangitaa
naningkamot kita nga kita
dili mahisama sa mga "walay kaulaw"
sa mga "walay pulos"
sa mga "walay utang kabubut-on"
kadtong giingnan og "layas! layas! layas kamo dinhi!"
og "ayaw na kamong pakita pa kanako!"
sakit gihapon pamation, di ba?
sakit gihapon nga hinumduman
bisan og gilubong na nato kini kuyog
sa tagsa-tagsa nila ka mga lungon
ania kita sa laing hapnig sa tong kinabuhi
puti, limpyo, humot, init,
baga, ug wala na nato kahadloki ang
kabugnaw sa kaadlawon
kadtong nanglakaw kita
nga walay kapaaingnan
nahurot ang atong mga bakho
og gisulayan nato pagtugkad
kon unsa ba gayon kalalom
ang atong kahilom...
