ang lawas naningil na karon
busa sa gusto nimog sa dili
mopahulay ka gayod
makaigwad kas kainit
maghurong hurong ang imong
panglantaw
ang kanhiay nga hait nga panglantaw
karon pondol na
karon mokaon ka bisag walay gana
kapoyon kag kinatulog
sakit ang imong likod dayon mag-abot
na ang imong gininhawa
anaa pa gihapon ang pangutana
kon naapil ka ba sa gicovid karong adlawa
gihipos mo ang
daghan kaayong
salapi, para unsa?
gipanghatag ko
ang akong tinaguan,
ana ang para usan.
gipapili ka
diha sa pagpuyo
nga malinawon,
ok ka lang kaha?
dili magdungan
ang kalinaw ug
kalipay, pili ka.
gipili mo ang
kalinaw, milayas
ang kalipay.
magsoon ang
kalipay ug
kagubot, magparis
ang kasakit ug
kahilom.
hagkan ang liog
suroy sa dila gikan
sa abaga hangtod sa
kiting, piyong ang
mata, gihandom ang
mga nawala na.
kumo nga kamot
giablihan, kamot nga
hayang, giisa sa langit,
walay sulod, gialsa ang
karaang hangin.
gusto kuno niyang mamatay
apan sa talad kan-anan sigig
pangutana kon unsay iyang
unahon ug kaon: inun-unan
ba kaha o adobong baboy?
unta gisulat ko
na lang, aron dili malimtan
kabahin kadto sa kalipay
kaadlawon kadto
gidaman ko bahin nimo
dunay nagawsan.
sa mga duol unta kaayo
apan dili nato mahikap
sa mga anaa ra sa tungod
apan dili nato matilawan
sa mga nahawiran na unta
apan nakaikyas pa gayod
tungod sa kadanlog tungog
usab sa kahadlok
sa mga gitubdan sa atong laway
sa mga gikahiyakan sa atong tiyan
sa mga gibaloran sa atong mga pus-on
sa tanang nga pagkaihion
salamat na lang, salamat,
kay naa pay ugma, dili mahurot
pasiplat kog tutok nimo
samtang nagkaon kag saging
naglambi man diay ang imong
ngabil
dili kaayo pula, apan hinog,
unta kon akong matilawan pag-usab
mas lamian, kaha?
ang kasubo mangitag kuyog
seguro kon mas daghan, sama sa paglakaw
ug pagsuroy-suroy diha magsugod ang kabibo
unya kon mokaylap na ang kabibo
diha na dayon moabot ang
paghikalimot nga gipangita natong tanan
aron himamaton.
ang kasakit mas sakit kon ikaw lang usa
sa imong lawak naa rag tutok sa kisame
nga dili makamaong motutok ug balik nimo
mas maayo nga ikuyog mo ang imong iring
diha sa imong ilokan
dugang sa kainit sa imong naghagong nga kabugnaw
mogawas ang ulo niini, gustong moikyas gikan nimo
nga kon imong pahugtan, molugput kini, dawag kawras
aron ka pasakitan ug dugang aron
maamgohan nimo nga sayop ang imong binuhatan
ayaw isulod sa imong purol
basin mas masakitan ka sa imong iring nga misamot ka itom
tungod sa kapungot nimo
moingon nga nakakita niining hitaboa
manugilon nga ang imoha dakong grasya
mas dako pa sa iring nga itom
mas itomon pa sa itom
iyang itago ang kalahian, ang kahumok sa balahibo sa
iring, nga makahatag nimog pipila ka mga hatsing.
pagkaabtik sa tiki nga nagpuyo sa ilalom sa akong personal computer.
naglisod kog patay gamit ang swatter sa langaw nga nahisalaag diring dapita.
mi give-up ko
unya sa dihang mitugdong ang maong langaw sa ibabaw sa sound speaker kalit lang mitumaw ang tiki unya sa walay langay gilamoy ang langaw,
dayon samtang busog na kini kaayo nagtinutukay ming duha nga puno sa kalipay ang among mga kasingkasing
dako man diay ang iyang mga mata
morag mata sa dinosaur kon tutukan
nakahinumdom ko sa Lament ni anton chechov,
dili ba god nga sa tumang kaguol niya
nakig-estorya na man gani siya sa iyang kabayo samtang siging kahulog ang snow didto dapit sa iyang giyak-an
matingala ka kon duna bay
connection ang langaw, ang tiki, ako nga buhi,
si anton ug ang iyang kabayo nga puros na patay
actually, duna.
ikaw ang among connection
dako baya kaayo ang imong kalabotan
bisag wala pa kita bisag kausa pa
nagkita
dili kuno mingaw ang
pag-inosara, gani kon maandan
mo na kini, mingawon ka niini,
mingawon? dili ba kon mingawon
ka, angkonon mo una ang kamingaw?
bakakon, gikahadlokan mo ang
pagbuswak, busa nagpabilin ka sa
kapit-os diha sa pyuos, hugot ang
imong kahimtang, piot, giunsa mo
kaha ang paginhawa?
mingaw ang kamingaw, labaw na
ang pag-inosara, apan saon taman
mora ka mga bata nga nagtago
lang gihapons sa ilaloms a katre
bisag wala na ang imong amahan
nga mibunal kanimo sa iyang bakos.
moginhawa ako ug lalom sa paghandom
nga matugkad ko ang kalalom sa imong
kamingaw, nga atong gitabontabonan sa
mga pangagho diha sa bugnaw na kaayo
nga kagabhion.
unta kitang duha, dili kabuhion, hawid lang
sa hukot nga pisi diri sa atong mga baligkawang
oops, ayaw diha sa liog, kay hikog na kana
sa balaang tikog nga gikitkit sa buyog nga walay liog.
may nailaila ako nga babaye
nga nanganti, nga sa nadawat
niyang grasya ug kalipay ang
nahitabo, wala na siyay kabutangan
niining tanan busa iya kining
gihinginlan ug gipapauli sagol
sa pag-ingon, " wala na kamoy
pulos kanako? panglayas kamo!"
gipakisama kini niya sa iyang
refrigerator, nga puno na sa mga
ilimnon ug mga pagkaon, ug
sa dihang dunay miabot nga
letson, nilat-ang baka, biko,
leche flan, ug uban pa, iya kining
gipauli sa mga nanghatag, kay lagi
wala nay kasudlan sa iyang kagwang.
kana diayng mahupong
ka na sa kapungot, dili ka
na diay mag-ambat, bisag
unsa pay mahitabo, kaniya.
patay kong patay, buhi kon
buhi, matinud-anon o
mabudhion, ingon ka sa
imong kaugalingon,
kibutz? wa koy labot,
punyeta, kinsa ba siya?
ganahan ko ingon ani
mas gamhanan na ako.
hanap ug tuagsa
kalat ug sila pa.
ang luwag nga atua
sa baboyan ug ang
baboy nga atua sa
simbahan, ang kwentas
nga bulawan nga gilabay
sa tunaan, ang libro nga
gibyaan didto sa hunasan
ang lawas nga gipauga
ang kalag nga nag-antipara
mga bukog nga buak na.
ambot kon ngano ba nga
malipayon naman ako hinoon.
tungod kay nawala na ang imong pagsalig
ni bisan kinsa, mas miluag ang imong dughan
morag balay nga gibiyaan, gihakot ang
mga lingkoranan, ang kan-anan unya
gibilin na lamang ang kahilom sa salog
ug sa abli nga mga pultahan ug bentana.
lalom na ang imong mga giluom dili sama
kaniadto nga matag hitabo ipanugilon mo.
karon, ikaw lang ang nahibalo sa mga
panghitabo, ikaw lang ang makigsulti sa
imong kaugalingon, ikaw lang ang mokatawa
ug magsubo, ikaw lang ang ikaw ug ikaw gayod.
kon wala na ang gugma
sulod sa imong dughan
wala na usab ang tanan.
wala na gayod ang tanan.
hinoon, niining bahina
ikaw, ang langgam nga
sugod niadto, nakabuhi
sa imong hawla, nagusbat
ang sungo mo, sa tumang
kalipay, sa kagawasan mo.
ikaw mahimo usab
nga walay puangod
tiaw mo ba nga ang
hingtungdan walay
kasayoran kon naunsa
na ang karon diha nimo?
wala sila kabalo sa ilang
sala, ikaw lang ang dunay
kahibalo niini, unsaon man
nila pagpangayog pasaylo?
moingon ka, dili na kinahanglan
ikaw ang nagpapriso para nila
busa ikaw ang naa sa sulod sa
imong prisohan, naglantaw nilang
tanan nga sa imong mga pagsabot
naa usa sila sa ilang prisohan
sulod sa imong prisohan
gawasnon ka, busa nalipay ka.
daghan siyag estorya
sakit imong liog, lantaw tiktok
samtang gahigda, focus sa
celfon, hilom ka lang, wa
namati, daghan siyag estorya
lapos sa imong pikas dunggan
kay nagpuyo ka na sa
lain mong kalibotan unya
siya walay kalibotan
sayon lang diay kab-oton
ang kalipay, diha sa pag-inosara
bisan pa ug daghan siya, daghan
sila, unya ikaw, anaa nagpabilin
nga usa ra.
daghan siyag estorya
wala kay nadungog, nagpahumot
siya, wala kay nasimhot
ikaw na lang usa, ning tungatunga
sa kalibotan, sa mga buhi
nga walay batasan
mahimo baya nga
magkuyog lang ta bisag wala
na ang gugma, mahimong
managhigala na lang, kay kana
gugma man lang gihapon apan
wala kini nimo gipakisama nga
gugma lang gihapon, mahimo man
unta nga kita mag-ipon sulod sa usa
ka balay, silong sa maong atop, matulog
sa usa ka katre, mahimong magtalikdanay
tang duha, mahimong dili magtagdanay
apan usa lang gihapon kita sulod sa usa
ka unos, sama ani, kay ako maglaom
lang sa gihapon, nga sama sa tanang
gihunahuna nato nga dili mahimo,
mahimo lang baya gihapon, kon ato
lang kining sabton, nga wala baya gayoy
molungtad, kasakit man o kalipay.
pag open sesame
misulod si aladin sa baba
sa langob nga puno sa
mga bahandi
apan bisag usa niini
wala siyay gipili
ang mosulti sa unsa
mao lamang ang
nag-open sa sesame
humot Atami.
ang akong iro nga si Pongpong
tambok, baga ang balahibo nga itom
kusog mopaghot, mubo, taas ug ikog,
tangkag ug dalunggan, simag ug mata,
taas ug nguso, kusog mopaulit sa among
limpyada nga silingan nga naarag
panilhig sa iyang nataran: manicured lawn,
decorated with white stones from Bayangan
Island, diin ang balas didto as white as your
pearly teeth.
tuyuon gyod ni Pongpong ug kalibang didto
sa lawn ni Ms. Ligaya, dayog dagan pauli
sa among balay,lusot sa gate nga steel.
haskang punguta sa among silingan, gustong
makigdayalog kanako bahin niining iro nga walay
batasan, matod pa niya: Sir Bastasa, palihog daw kog
hikot sa inyong iro, aron dili na kini malibang sa
akong nataran" samtang si Pongpong atua sa kilid
sa gate, nagpitokpitok ang simag nga mata.
tubag nako, Ms. Ligaya, anad na man na sila nga gawasnon,
kon akong hiktan, magpunay gyod kanag syagit, buntag hangtod
na sa gabii. Pero sagdi lang, akong sulayan.
sa ikatulo ka adlaw, mibalik na usab si Ms. Ligaya aron
pahimangnoan na usab ako sa gibuhat ni Pongpong nga
naa ra laging kalibang sa iyang manicured lawn. (Wala man
god kini steel gate, aron unta dili makasulod ang iro)
"Sir, ang imong iro, sige lang gihapon ug kalibang sa
akong nataran, mosabot ka unta bahin aning butanga"
akong giestorya si Pongpong, gisuginlan sa maong reklamo,
nagpitokpitok gihapon ang iyang simag nga mata, nga morag
kapaakon sa iyang kontra.
pagkaugma, mibalik na usab si Ms. Ligaya, ug gibalik balik
ang maong reklamo, ug ambot unsa pog ang akong natubag
nga ang mata ni Pongpong wala naman nagpitokpitok kay basin
nakasabot sa akong paglaban sa iyang kagawasnon: moadto sa simbahan,
mokuyog sa merkado, mosuroy sa plaza, makigdula sa laing mga iro,
mohabal sa daghang mga baye, maligo sa baybayon, mosakay sa pick-up,
makaambak ug habog sa likod sa among balay, kay lagi dili gyod ganahan
nga huktan.
ah, nakahinumdom na diay ako, "Ms. Ligaya, ako nang gisultian si Pongpong,
magpitokpitok man gihapon ang iyang simag nga mata, mokiwil man lang
ang iyang taas nga ikog, mohapla man ang iyang tangkag nga dunggan,
ug misamot man hinoon katambok ug kadako ang iyang tiyan. Wala gyod akoy
nahimo, dili gyod patoo kanako. Busa, ako na lang kining gipiyal kanimo.
Nia man siya, pag-estorya daw mo, basin ug magkasinabot mo."
pasayloa ang amo nga iro sag batasan, respeto sa kagawasan. Hangtod karon
ang tanan namong mga iro, dili gyod mahuktan. Nakasabot kong Pongpong kay
ako usab mismo, bisag magulang gamay sa iro, dili gyod pod pahukot ug silingan.
si kasyo nga rebelde, gani kumander man kuno
sa New People's Army nga nakabasi sa bukid sa Malindang
panalagsa na lang makauli sa ilang balay sa Olingan, busa
ang iyang asawa nga nanganak sa ilang ikaduha niadtong
unom na kabulan nga milabay, magpakuyog gayod namo
sa ilang dako nga balay nga binuhat sa lubi ug kawayan.
kaming natulog sa pikas lawak nga ang pultahan kurtina lamang
makuratan usahay sa kaadlawon sa pag-usig sa tulo ka dagko
nga iro, nga oran oran mabati mo nga mibahag na ang ilang
mga ikog, kay diay ang miabot mao man ang ilang gikamingawan
nga si Kasyo, busa mawala ang among kabalaka, gawas lamang
sa mipuli nga kahadlok basin ug masundan kini sa military unya
duna unyay pinusilay sa maong balangay basin ug maapil pa kami
sa ihap sa mga patay nga unya magpasad diha sa dalan.
ang akong gisulat karon dili politikal, dili kabahin sa atong
katilingban nga nag-aginod kuno sa pang-abuso sa atong gobyerno.
lutaw lamang kini sa mga pagbati sa duha ka gimingaw nga mga
kasingkasing, ang ilang kagutom ug kauhaw, kay kini si Kasyo inig
abot sa kinawatkawat nga pagbisita wala na may daghang sugilanon
sa iyang kaipon nga si Alicia. Moderetso kining hubo sa iyang karsones
mosalom sa dakong lim-aw ni Alici dayon hupngon ang iyang kainit
aron maghimo ug dilaab sa kagwangan nga gituboan na sa daghang
bagon ug gihulugan na sa daghang laya nga mga dahon.
sa gamay nga singit sa bentana nga kawayan makita ang paglusot sa
kahayag sa buwan, unya ang gasinaw nga armas ni Kasyo mogilak.
nagbaga, nagkalayo, hangtod nga palungon kini sa ulan ni Alicia.
Hilom ang mga gangis, nakasabot sa samok nga kahimtang sa kalibotan.
kita ang mga tapulan
kuno
naay pamahaw
dayon snack
naay paniudto
human, magsiesta
mobangon, snack
na pod, katawakatawa
sista sista, kanta-kanta
paobot na usab sa
panihapon, pahulay,
haray-haray, dayog katug
kay ngano, bay,
unsa bay kugihan, nga
sa atong lugar anaa na
baya ang tanan.
ang kaibog gahi ug ulo
dili kasabot
kon imong papahawaon
manghawid man hinoo
kon imong hinginlan
dili motingog
morag limatok nga tapot
sa imong panit
pananglitan, naibog ko nimo
giayo nakog hunahuna
way sangpotanan kini
makadaot pa gani kanako
makaulaw, makahatag ug samok
bisan unsang gamiton nga lohiko,
sukod, tabon, papa, anaa nagpabilin
ang kaibog, dili gayod mohaw
busa gipasagdan ko na lang
dili na maambat, kon naibog man
ako, gitutukan ko na lang, hangtod
nga molingiw na kini kanako kay
siya usab, sa akong gibuhat, gibati
baya pod ug kaulaw, unya dapit
kon tutukan ko pa kin pag-ayo
masuko na gayod kini, unya ako
na usab ang mokatawa, mogara-gara
mopagahi ug ayo, sa akong ulo.
ang karaang manuroyay
ug isda kuyog na niya karon
ang iyang anak nga dalagita
nga manuroyay na usab ug isda.
dinhing lugara, nga ginganlan
nilag Morayaw, guba na ang tulay
gibarahan ug puthaw.
ang panday nanganak ug panday
ang mason nanganak ug mason
ang tigbaid sa sundang puros usab
mamairay ug sundang ang mga anak.
gihangyo ko na si mayor nga unta
ayohon na ang tulay sa Morayaw
sa paglaum nga basin mausab pod
unta ang dagan sa ilang panahon.
iapil ko pa kaha ug hisgot ang
daghang kapong didto sa Morayaw?
ang mga masahista ang mga bayot
nga nanaghan bisag dili manganak
didto sa sitio sa Morayaw?
gisulod mo ang birhen sa imong pitaka
unya misalig ka nga bisag unsay mahitabo
dili ka gayod madutlan sa kamatooran.
puno ug kwarta ang imong pitaka diini
mo gihipos ang giluom sa birhen.
nakit-an ka nga nagluhod sa tunga
sa simbahan atubangan sa krus nga kahoy.
naglakaw ka nga nagluhod, nagpiyong
ang mga mata, nagrosaryo ang mga kamot.
naglibog sila nganog karon lamang kini
nimo gibuhat, nganong nag-antos ka man karon.
human sa panghitabo diin ikaw ang gitumbok
nga nagpatay sa imong katabang, human gipaslutan
sa sigarilyo ang nagusbat nga bilahan human ka
kunuhay midagan report sa kapulisan kabahin
sa iyang paghikog bitay didto sa banyo nga ang
sab-itanan sa imong brief nga labhunon
ma mubo pa sa dwende didto sa karnabal.
ang kasaba ug kasuko
dili pareho ug dagway
ang mikuyog ug ang gikawat
labawng managlahi usab
ang paglayas ug pagbalik
dakog kalainan
kwidaw kang kuneho-a ka
lahi ang kalui sa kaloy-i
ang matag tagsa ka buhok
kon imong sudlayon pag-ayo
managlahi na dayon ang
gipuy-an ug gilayasan sa
mga kuto ug lusa
kwidaw kang testigoha ka
lahi baya ang isulti sa akusado
ug sa testigo, makita kana
sa akong mga mata nga kwarenta
diri sa ulo nga usa ra
madungog kana sa upat ka dalunggan
nga mitapot sa duha ka kilid
sa akong pahak nga natabonan
sa baga nga buhok nga haskang
itoma, mas itom pas dag-om
karong adlawa samtang kitang
tanan nagbangotan sa pagpaabot
sa kusog nga ulan.
punyeta, ayoha paghan-ay ang
imong testimonya, sa atubangan
sa Fiscal, nga sa tinagoang bangkil
kon mahimo lamang, mokilaw nimo.
nangatulog daw silang duha kagabii
sa rooftop
sila lang duha human sa ilang bugno
gahapon daw
ingon ko, make jerjer na lang
rather than away forever.
ayon, napagod silang dalawa
nabuntagan, unya pagmata niya
nag send ug picture
gipakita ang mga mata ni san jose
kulitog tupad sa iyang
gwapa nga angel de la puerta.
ang akong manghod
dunay kaluha, daghang anak sa
gawas
gubot ang iyang pamuyo
kon imong sitahon ngano
moingon lang siya nga
gusto lang niyang lipayon
ang mga nagmingaw
ug ang mga nanginahanglan sa
iyang gamay panabang
sa kadaghan sa iyang binhi
iya kining giusik-usikan
sa buhok, sa aping, ug sa
tutunlan sa uban nga
puno sa kauhaw
ug sa kamingaw
sa tinood lang kabalo tas tanan
sa tanang kamatooran, sa tanang hinungdan
ngano, ug kanus-a ug unsa, hibaw-an tang duha
wala ko naglibog nganong kita pa gihapon
sa paglabay sa daghang katuigan
wala ta nagsabot apan nasabtan nato ang tanan
unya bisag usa ka pulong walay migawas
sa atong baba, gidawat ta, gipalabay ta,
ang mga balod, ang hangin nga kusog, ang mga
pagkaputol sa sanga, ang pagkahulog ug pagkalaya
sa mga dahon, gilikayan ta ang mga pulong nga bisag
dili punyal, dili bangkaw apan maoy makapatay kanato.
salamat. ania kita sa kahilom, ikaw sa akong dughan,
ako nga naghapuhap sa imong buhok, ikaw sa akong atubangan,
ako nga sa kanunay anaa nagpaluyo kanimo.
nanglabay lang ang tanan, unya kitang duha nahibilin.
hinay man ugaling
pero dulot
hinay hinay man ugaling
apan hilabihan ka
gilok
hapit na unta
apan gipugngan
aron
magdugay
inig-abot sa utlanan
pilitpilit ang dagayday
langto man ugaling
apan bisag wala kay
hisgot
kabalo kong
ikaw mismo gibayaw
sa kalamian
sa gugmang gilumsan
sa sabaw
wala kay alamag
sa usa ka kaibog sa imong uyab
sa lain
ikaw nga nadagit sa imong
gibasa nga
sugilanon kabahin sa
gugmang dinalian
nagmatag buntag sa umaabot
apan mahimong
dali rang dawaton ang
nawala nga
dili gayod para imo
sama ra sa bag-ong pyesa sa
piano nga imong
giwidowido
wala ang mga nota
busa dali ra kaayo kining
wagtangon
nakat-unan mo na ang
paghikalimot
kalit, kadyot, daklit.
si lenlen
usa ka tuig kapin sa manila
nangitag panapi
human nanganak
biniyaan sa
uyab,
tungod sa covid
miuli sa iyang inahan
nga nagmatoto sa iyang
anak nga karon
wala na gani nakaila
kaniya
kon kuguson na gani
niya ang maong bata
molingiw kini
moayaw
mangita sa iyang lola
nga giisip niyang
nanay
gisakitan si lenlen sa
dihang gitawag siya sa
bata ug
"hoy! "
wa ko kalibgi
ang kahaw-ang
kon moabot na
kini, dawaton,
sa kadako
kalapad, kalalom
sa kahaw-ang
hayahay ang pamati
sa labing kagaan
nga mora ka na lamang
ug usa ka balahibo
nga nahulog
gilabyoglabyog sa
hunghong sa hangin
gikan sa habog nga
salag nga
puno sa kainit sa
naglumlom sa
duha ka sinaw nga
itlog.
hayahay diri sa mabaw
wala ang kahadlok sa pagkalumos
magtampisaw, maglingkod sa
bato, mohigda sa balas, samtang
ang daghang dila sa balod
manilap sa tanan parte sa imong
lawas.
mabati mo ang kagahapon
gilok, lami, basabasa,
sampak.
daghang pagkaon sa lamesa
bisag usa dili siya ganahan.
humok ra kuno kaayo ang kapayas
gahi ra sab kaayo ang karneng baboy.
dili siya ganahag dragon fruit
hadlok pod siyag kape.
wala kunoy lami ang kan-on
bahoan sab siya sa adobong baboy.
di siya ganahan mokaon.
di sab siya kabalo unsay iyang sunod buhaton.
misenyas siya nga gusto siyang mogawas
aron mohanggab ug lab-as nga hangin.
imong gikuyugan, unya misyagit siya nga
gusto na niyang mamatay.
isip respeto naghilomhilom ka lang
tungod kay anak ka lang unya siya
ang banggiitan mong inahan.
sulod sa imong dughan duna ka untay
isyagit , apan wala na lang
dili na lang.
kon hisgotan ta lamang ang
gugma
sama sa ako nahigugma kanimo
ug ikaw nahigugma usab kanako
asa man kaha
ang kabutangan sa kabalaka?
asa man kaha nato makita ang
kahadlok?
kon anaa ang gugma, asa man kaha
ang akong mga sayop ug ang imong
mga sayop?
walay listahan sa sayop ang gugma.
gani ang pagpasaylo, mas luag mas dako.
karon, asa man kadtong gihisgotan mo nga
mga sayop diri kanako?
wala na ako makahinumdom niana.
ania ang gugma, gihatag ko kanimo.
asa ko man kaha ibutang ang mga kasaypanan?
ang pasaylo hagbay rang miabot
bisan gani wala pa miabot ang imong sala kanako.
ang pasaylo nanganak na ug lima ka babaye.
anaa, nangatawa, nanagdula sa atong nataran.
gilantaw ta ang kalipay, nga ania karon.
namuwak ug daghan, namunga ug daghan.
asa man kaha ang mga kasaypanan?
sa nataran sa gugma, anaa lamang ang kalipay.
nagdula, nagsadya, nangatawa, namahulay.
unsa na man pod ang imong yangungo karon?
diri pa ba gihapon kanako? o bahin na usab kini kanimo.
moingon ka, nga haw-ang kaayo ang imong pamati.
nga wala ka na makasabot sa imong kaugalingon.
nga wala ka na masayod kon asa ka paingon ug kon
unsa ang ania karon o ang mahimong ugma.
ako, mamati pa man unta nimo, apan bisag kinsang
mamati kanimo, mapul-an gayod, kay ang imong gihunahuna
mao man lamang ang imong kaugalingon. ikaw, ang kahaw-ang,
ug ikaw lang gihapon. pagkamaot sa maong talan-awon
pagkamaot sa akong madungog, busa sa makausa pa
biyaan ko na usab ikaw, aron pamation ko ang mga awit
sa kalanggaman, ang taghoy sa hangin, ang kahilom sa
mga panganod, ang hagaw-haw sa langob, ang sitsit sa
dagat, ang hagunos sa baroto nga gisakyan sa mga
mananagat nga naningkamot nga mabuhi sa ilang kakabos.
daghan pang angayan nga pamation gawas sa imong kahaw-ang.
sila nga dili kamaong mogamit sa pulong apan nagmalipayon.
kita nga makadungog nga wala makasabot apan mibati sa
ilang kalipay. ako ug ang tamsi, ako ug ang panganod, ako ug
ang dagat, ang hangin, ang mga kadahonan, ang mga kabulakan
ako ug ang kabukiran, ako ug ang langit, ako ug ang patag.
ako ang uniberso, apan dili ako ang kahaw-ang, ako ang pagkapuno, ang miawas, ang yamog, ang kabugnaw sa gabon.
ang hinay nga mga tunob sa kaadlawon, ang namati, ang
walay gibungat, ang supak sa tumang kahaw-ang, ang walay
pagkapuas sa pag-awas tungod ka gipasulod ko ang grasya,
ang tanan tanan sa walay pagpangutana.
dugay kaayo kang nag
daghang kinabuhi sa
tawo ang imong gilantaw
taas taas nga litaniya sa
kamingaw
apan puro kunuhay kalipay
ang gibutang
off na gyod
padung sa pagkatulog
nakapangutana ka:
ngano bang daghan kaayong
mga tawo nga nagmingaw sa
kinabuhi?
unya pasiatab sa daghang
bakak
mora pog wa ta kabawo sa
labing tinood
ang unod sa atong pagkatawo
lisod sabton, lisod gayod kaayo sabton
kay matag adlaw, matag gabii mangita
usab kining iyang pagakan-on nga unod
mangayo, mangamuyo diha kanimo ug
ikaw nga maloloy-on mohatag usab
sa pasalig niya nga gamay lang nga
panalagsa lamang, apan dili kini
matagbaw, sa gamay sa panalagsa
mobungat na kini sa kanunay, sa dugay
unya ikaw ang mapuno sa kahadlok o
kaha ba kaulaw, busa gipinahan mo na
kini nga kon mamugos gayod imo kining
gapuson, isulod sa lawak nga ngitngit
ug mingaw ug nga hangtod sa dili kini
mag-undang ug syagit, yawit, ug
pamugos usab, imo kining gibahadan
nga moabot ra ang panahon nga imo
kining ihawon, bisag maapil ka pa
sa iyang katalagman, kaysa tinood ang
iyang katalagman ug imong katalagman
usa ra man.
ug diha sa way puas nga agulo imo
kining pamation, imong tuk-on,
lumsan sa kamingaw, hangtod na nga
imong madungog ang kataposang agulo
sa giuhaw ug gigutom, siya ug ikaw.
gikalis mo man god
ang napuno
maong ang nahitabo
mao nga ikaw karon
ang nakulangan
unta imo lang kini
gipasagdan
ang napuno nga baso
sa tubig
ang napuno nga bugas
sa laton
ang napuno nga humay
sa lusong
ang napuno nga utok
sa hunahuna
unta gidawat mo ang
pagkapuno
ayaw kalisang
kay adunay mokalis
niana
ug siya mao ang tinood
nga tag-iya sa tukma
giparaosan ka lang
daghang salamat
kabahin lang kini sa
pagkapuno sa pantog
kanang puno na kaayo
unya nagpasirit ka
paturatoy, dugay, unya
dili mo ikapanugilon ang
kalami niini. Haw-as ang
tanan, apil na ag sa pus-on.
ayaw na kuhita ang hinog nga mangga
paabota na lamang ang pagkahulog niini.
sa saktong pagkahinog, sa tumang katam-is
ayha pa kini mahulog, alang kanimo busa
paabota ang saktong takna sa pagkahulog
sama ra nga paabota usab ang saktong
pagkalaglag sa tanan, apil na ang mga kalag
apil na ang mga maayo ug daotan, apil na tanan.
gusto nimo ang malinawon nga hunahuna
kanang morag dagat nga walay balod?
kalibotan nga walay kisaw sa hangin?
paundangon mo ba ang sulog sa suba?
kon nasayod ka lang dili kana mahimo
aduna gayoy mga balod ang dagat
mobulhot gayod ang hangin dayon
mangahulog gayod ang mga dahon
mopadayon gayod ang sulog sa suba
bisan gani ang kataposang abtanan niini
ang lawod sa lawod atua man ang mga
balyena nanaglumba sa ilang mga taghoy.
samtang ania pa kita dinhi, walay kalinaw
ang atong hunahuna nga siya ra usab ang
kusog maghimo sa iyang tanang mugna.
dawat que dawat na lang man ko.
dili ko mobalibad bisag unsay moabot.
no questions asked. accept na lang ng
accept. destiny man god kaha?
palad. maoy palad. mga bitoon.
badlis sa palad, sa akong palad.
dawaton ang gihatag sa mga bitoon.
dugay na nga panahon ang paggamit
sa hunahuna. kwenta diri kwenta didto.
apan mao ra man gihapon, inig abot,
dawaton, no questions asked, pag-abot
makaingon ka, ingon ani gyod diay,
ang mahitabo, mahitabo gayod.
kanus-a ba nga ako ang nagbuot sa
mga panghitabo? ang akong gilikayan
anaa, nanghiwi kanako. ang akong
gipangandoy, anaa, nagpabiling idlas.
danlog sa akong kamot, kaikyas lang
gihapon. busa, karon, sumala pa ni
angging, kapoy na ug analyze, mao ra
gihapon. dawaton, dawaton, walay
balibaray, kay ang palad, ang badlis
sa palad, anaa na, unya gisabot ang
mga bitoon. nahitabo gayod, ang
mahitabo. walay pakyas.
karon lang ang kinabuhi
ang ugma para ugma lang.
ang milabay, milabay na.
karon, ikaw ug ako, ugma
basin ug ako na lang, busa
kita karon, kita gyod karon.
Mga bulak, ihalad, iladlad ta ni Maria,
Mga pag-ampo pinaagi sa pagrosaryo, sampiton ta Siya,
Bulan sa Mayo, mangalimyon ang kabulakan,
Mamuwak ang hugot nga kinuptanay sa kahiusahan,
Mga pangaliya, panampit nga unta libkason na,
Ang mga kasakit, ang mga pagsulay nga
gitagamtam ta,
Kang Maria, ihalad ta, idalit ta ang mainitong,
Pangaliyupo ug panampit sa kasingkasing nga
maluluy-on,
Maria, tabangan mo kami, luwasa kami, ubani
kami,
Sa among panaw, ug tanan namong kahuyang hugasi..
kusog ang ulan karon
busa lamian ang balak.
abi mo, kon duna pa
lang untay laing mabuhat
mas lami ra unta nga
dili na mobalak.
mas lami ang kaligo sa
dagat kaysa magmugna ug
balak, mas lami ang
pagkatkat sa bukid,
mas nindot ang
pagpamupo sa mangga
ang pagpamasol sa suba
ang pagsakay sa kabaw
mas nindot ang pagpalupad
sa tabanog, ang pagsayaw
sa chacha, ang pagsuroysuroy
sa ilalom sa kakahoyan
kaysa pagmugna ug mga
balak. karon nga kusog ang
ulan, wa na koy mahimo.
way kapilian.
karon ang panahon
sa pag-atiman sa mga pulong
sama sa bato nga akong
gipunit nga wala pay kulit
kuliton ko kaha ang akong
nawong ning batoha?
hapit na moabot ang panahon
nga wala nay pulos ang pulong
lingkod sa bato dayog pukpok
sa akong ulo.
ako sab
nagbuhat sa ingon
galing lang kay ang
akong ikog
nia man sa atubangan.
