ang akong unang uyab
suot niya ang adlaw sa
iyang dughan
morag kwentas nga
bulawan
init akong nabati
samtang gihagkan nako
ang iyang
atngal
daghang panganod sa iyang
buhok
nindot ang panahon
lunsay ang mga dahon sa
iyang dalunggan
wa ko kaantos
ako siyang nasultihan
nga adunay
kagabhion nga ako siyang
nabudhian
dili niya madawat
ug busa
midag-om ang iyang mga panganod
ug nagpunay ug
ulan
hangtod nga mibaha
sa iyang tiilan ang mga luha
ug siya
nalumos ug namatay
ii
gisulayan ko ug
salbar ang adlaw
apan wala ako'y
nahimo
napalong
ug karon mabati nimo nga ang akong
mga pulong
bugnaw
morag patay ang akong
mga hunahuna
sahay dili na gani pod
nako masabtan
kon pangitaon mo ang akong
kasingkasing
wala na sab kini sa akong dughan
kahoy kining gabok
nga naanod sa
dakong dagat
naunlod
nawala
ingon sila
pagkawala nakoy puangod
nga ako
walay kasingkasing
wa ko
misupak
kana tinood.
