tanghaga sa kaalam

wala kaayo nako
tagai ug bili ang mga
panghitabo

gisaaran ko man god
ang akong kaugalingon
nga dili na ako
madutlan, nga ako usa na
ka bato
sa dalan

naagian ko na ang tubig
nasayod na ako kon unsaon
ang pagpanaw
sa bisan asa ug sa bisan
kanus-a

nabatian ko na ang panganod
ang pagkahulog sa ulan
ngadto sa uga nga lungsod

nakauban ko sila sa kalipay
gibiyaan ko ang kasub-anan
naglutaw ako isip kahoy nga
patay
kuyog sa sulog sa suba nga
lubog

wala ko nganli ang mga pangpang
wala ko ilha ang kadaplinan
maglutaw ako sa akong mga pulong
nga unta dili mo na masabtan

kay abi ninyo, miabot ang tanghaga
sa kaalam
kini kini, kana kana, kadto kadto
unya ang tanan diay puros dili mao.