ang akong lapyahan

tungod kanimo
daghang 
nasulat ang ulod
didto sa patayng
lawas nga
gilubong dugay
na sa menteryo,

ikaw nga walay
muwang kon unsa
ang nanghitabo
sa hardin sa mga patay
ug buhi

ikaw nga wala na 
makahinumdom 
kon unsa ang kalainan
sa pahiyom
ug sa pangagho,

naa pay gatas ang
imong dila
baga pa ang imong
mga buhok
hugot pa ang panit
sa imong aping,

apan ikaw ang
magatudlo kanako
kon unsa ang
kabahin kanako

kini ang isla
ikaw ang baroto
nga miabot
sa akong galagom
nga lapyahan

ang bulan sa 
kagabhion nato
bulawan lang
gihapon
ang hangin
sama sa ginhawa
sa bata nga
bag-ong nagmata
gikan sa
katulugon

ugma sa buntag
putol na ang imong
katig
unya sa akong
lapyahan
daghang mga
patay nga sanga
nga dayo
gikan sa kasadpan