matod pa ni nanay

wala ko na handuma
ang lawak.

ang mga hubo nga
lawas nga gahukas
sa ilang mga
anino.

kahibalo ako sa
mga pagbati nga
gikan didto.

gibayaw ang tanang
mga patay na unta
sa pito ka langit.

mao diay nga adunay
nagpatay didto.
mao diay nga adunay
nagpakamatay didtong
dapita.

ang kalipay gitugbangan
man god 
usa sa pito.
walo sa wala.

gisul-ob ko na ang
purol isip hukom ko
sa akong kaugalingon
gibutunisan ko na
ang akong
kwelyo.

kon giunsa ko 
pagpalong ang sunog
mao man hinoon
ang pagyabo ko 
sa gasolina sa akong
ulo.

dakong kahadlok ang
mahitabo
kon dili pugngan ang
lakat og latos sa
itom nga kabayo.

giunsa ko ba pagamit 
ang akong duha ka
kamot
giunsa ko ba pag-atiman
sa renda nga kabilin
ni tatay kanako

mao man ugaling
sayon sultihon apan
sayod ka gayod
nga haskang lisora
buhaton.

sama kini sa imong
balak kanako.
ang akoa wala ko
na gibasa.

gitipigan, gilubong sa
pipila ka brazas,
tugon  pa ni Nanay
hantod nga siya
namatay.