domingo

ikaw ang miampo
ako ang nagpungko.

ang atong mga mata
nagpiyong nga milantaw

sa dios nga mibayaw
sa kahabog sa langit.

way pad

tungod kay dili 
ko man gayod makab-ot
ikaw nga
bitoon sa langit

gisul-ob ko na lang kining
singsing nga dyamanteng
akong hinulaman

gisud-ong ko ang gilak
sa usa ka daghag nawong
sa iyang katahom
ug kabililhon nga hangtod
karon
ako lang gihapong gihandom

pagkawalay pad sa gugma
nga nasaag sa kangitngit sa
kagabhion
nga nahulog sa kabatoan
nga naalaang sa tanga nga
lami kan-on.

halad

kon gipatik kadto
nilang duha sa kahoy
ang kasingkasing
ang gugmang walay
pagkadunot

gitahi ko kini sa tubig
sa dagat
gianod sa sulog
ug wala na gayoy
makahinumdom bisan
pa gani ang mga
balod
bisan na gani ang katig
nga kamot

kadtong gugma nga
akong gibati kanimo
halad ko kadto sa mga dios
sa kalimot

tungod kay wala ka pa

ang pagpamuswak
sa kabatan-on
mipadilaab sa kalayo
sa lawas.
nagbaga ang dughan
nangitag kauban.
walay mananambal.
walay tambal niini.
gilabay na ang sapot
sa init nga kalayo.
anaa midako ang sunog
ning pagpamuswak
sa kabatan-on.
gisungag ang likod
sa kabaw sa kaulag.
giawit ang gugma
didto sa panganod.
namuswak na,
namuswak na,
nagsugod na ang
sakit mong komedya.

ang dili na mukuyos

ang tungaw sa
akong itlog
wala kaayo nako
matantiya
hangtod gibati
nako ang
tumang kakatol.

nasina ang
lamok.
ang sunoy
tulog.

hangtod na
napula.
sakit ang
hubag.

gipangita na
karon ang
dagom.
ang antipara.

ang kamot
nagkurog sa 
pagdumot.

ah, ang gagmayng
mga butang
nga nahimo na
nga dako kaayo
karon.

ang dili makalimtan.
ang katol, nga 
mihapdos.
ang kaniadto hamis
apan nahubag.

ang gihambin sa
ubos
nga dili na
mokuyos.

paghikalimot

gidawat ko 
ang akong pagbiya.
angkonon ko ang
akong gihambin.
pait pa gihapon ang
akong dila.
wala na kanako ang
saktong
pagpanilaw.
wala na ako
nakaila kanimo.

ang sitwasyon

laya na ang
buwak nga imong
gibubuan
patay na ang
itoy nga
imong gitambalan.
putol na ang
tulay.
guba na ang
balay.
sunog na ang
papel
nga atong
gisulatan.
abo sa atong tiilan.
ulan sa langit.
wal na ang
nagpista sa 
maong dapit.

managsama ra

puti man ug hamis
ang imong pamanit

lahi ra gayod sa ako.
buringit, lapokon,

apan samtang nanagan
kita sa kabatoan ug

sa atong pagkapandol
mao rang kapula sa

atong dugo, mao rang
kangotngot sa atong samad.

sa imong kauhaw

sa tumang kauhaw
ug sa kalisod sa dalan
paingon sa atabay

sa kabugnaw sa tubig
sa kagamay sa kabo
sa kadako ug kalalom sa
imong kauhaw
anaa, wala na hinoon kay
nainom.

pangutana

ning kusog nga ulan
sagol usab sa kusog nga hangin
diha sa bagulbol sa mga dalugdog
wala nako hisabti nganong
paarion pa man ang atong
amahan.
wala nako hisabti nganong
paaboton pa man ang pag-abot
sa atong inahan.
ning kusog sa pagkusokuso sa
mga balod,
ning katig tang putol
sa sulog sa dakong lawod
nganong kitang tanan
nahadlok man sa pagbarog?
kinsa ba ang atong amahan?
ang atong inahan?
kon pangitaon pa nato silang
tanan,
nakaila pa ba kaha kita kanatong
ilang gisulayan?

sa karaang pagkapaslot

nagbukal na ang tubig
nagsugod na usab ang pagpanaghoy.
daghan ang hinungaw
aning klaseng kainit.
sa kadaghan sa tawo ning
atong balay
wala nakita ang sudlay.
ania ang mga buhok nangahulog.
ang mga mata sa kagabhion wala
man manirado.
nangita sa bulan nga wala na
sa langit.
mibuhagay na ang kainit
sa nanglantaw.
nalisang ang mga panit diha
sa paghinumdom 
sa karaang pagkapaslot

ako tupad nako

ang pagsaad sa dili na
pagbalik
kanunayng sayop.
dakong sayop.
akong sayop. 
ania, ania na usab ako
sa usa ka 
pakigkita ug pakigharong
kanimo.
ako tupad nako. 
sa usa ka balik balik nga
hisgotanan,
nga ambot kanunayng walay
kahumanan.

alang kang D.

gusto na nimong
mag-uma, asa dapit?
sa yutang gikamatyan
sa imong amahan?
kadtong gibanawan
sa dugo sa patay nga
wala na nailhan ang
ngalan?
kon kanus-a ka 
natumba, nakaiyak
sa kasakit,
nahikalimot sa 
Magbubuhat, ayha
mo pa nagustuhan
ang pag-uma?
kwanggol kang dako
sa kababaw sa imong
samad
lain na ang imong
gihunahuna.
bangon, bangon,
ayaw pagbinayot.

ang karon

gibalon ko ang katam-is sa imong halok
diri sa akong ngabil
ang tanang kalipay atua nagtapok sa
lawak sa akong kasingkasing.

pasayloa nga dili ka nako madapit
sa akong salu-salo
dili mo mabati ang mga pahalipay
sa mga nagmahal kanako nga dili
gayod magmahal kanimo.

kutob ra kitang duha sa likod sa pultahan
sa lawak nga dili gani makatulgan
kutob ra kita sa mga panamilit ug sa
mga saad kon kanus-a na usab kita magkita.

karon ang lawak mobati sa dakong kahaw-ang
ang mga alugnan dili makatulog
ang mga habol mag-alipasa
unya ang mga hagdanan magdagandagan.

alang kang M.

duna koy gipugas
sa ilalom sa ulan nga
sa dihang miabot na
ang kainit sa 
kabuntagon
migitib, mitubo, nagpasundayag
sa iyang dahon,
didto sa mga kamot sa adlaw,
gihapuhap, unya akong
gidali-dali ug tabon sa bagol
gipabug-atan sa bato
aron dili na gayod kini
hikit-an.

wala lang gihapoy buot

unsa ba gaydo diay ang sukdanan
sa atong kamatooran?
sukdon kini sa pagpakahilom
diha sa pagtug-an nga nakaplagan
na ang kalipay

kalipay nga dili mo ikapanangpit
dili mo ikabahin sa uban
kadtong migawas ka sa balay
dayon nimog ambak-ambak sa
agianan
unya ang naglantaw kanimo didto sa
samin nga bentana
sa habog nga balay sa pikas bahin
makaingon nga ania na usab ang
tigulang nga hangtod karon
wala lang gihapoy buot.

hinungaw sa kasingkasing nga tinood na nahigugma

ang usa ka tinagoan
atua gihambin sa akong
gihandom,

sa usa ka pagpanimbang
makaingon ko nga
kadto dili baya
tinood,

kasamtangan lamang
kadto
sayod ko, sayod ka nga
wala bayay
molungtad,

ang tanan molubad
ang tanan matay-an
ang tanan abog lang
sa atong tiilan

sa dihang milakaw na
siya
wala koy gisulti
wala sab nako
damha nga duna siya'y
gipaabot kanako

bisag gamay lang nga
kihat
sama sa usa ka 
dinalian nga saad,

sayod siya nga ako usab
dili tinood
usa ako sa mga lubad
sa nilabhan sa kinabuhi
wala siya mitoo sa
akong gipanulti

dunay tinood sa dughan
apan dili kini katoohan
busa mas maayo pang himoon
kining usa ka lumalabay
nga bakak sama
sa kadaghanan,

ang kasingkasing kabalo sa
unsay tinood og dili tinood
apan ang kinabuhi nagbara
niini: dili lang gayod angay

busa ang kasingkasing mihunghong
sa langit sa kamingaw sa 
kagabhion unya
bisan ug nakadungog ang
mga bitoon
wala na kini matingala
kay naandan na man niya
ang pagpalabay sa tanang
hinungaw sa kasingkasing
sa kalibotan

gisulti ko ang tanan sa
akong kaugalingon:mao kini
ang kamatooran
nga mora bag ako ug ang
akong kaugalingon
managlain,

sud sa akong kasingkasing
sayod ako sa kasadya
sa akong gibati
gani milukso ako sa kalipay
sulod sa lawak diin ako
nag-inosara

sayaw sa akong anino
hawid sa kamot sa akong kapalaran
kamatooran nga ako lamang
hangtod na kini sa akong
kamatayon.

ang pulong nga magdayon

ang gugma mo kaniya
dili diay labaw pa sa gugma
mo sa balak,

mas gihigugma mo man ang
pulong labaw pa sa lawas,
labaw pas kainit sa iyang dughan
sa kahamis sa iyang hapuhap.

kinsa ba ang nagpabilin sa imong
samad? sa imong labhag?
ah, ang pulong lamang, ang pulong
nga gibangon sa balak,
ang milungtad bisag wala mo
gipangayo, bisag wala mo na
hangpa, bisag wala na gani nimo
gipanumbaling.

kinsa ba ang naa karon sa imong
kiliran? karong ikaw na lang sa
imong balay sa iyang paglalin?
ah, ang pulong lamang, ah, ang
gihunghong, ah, kini lamang, kining
balaka, nga imong gimugna
apan gusto gihapon nimong
hikalimtan sa dayon

paabot

gipaabot nako ang panahon
nga ikaw mahimong usa ka dugmok
nga bukog sa akong bali nga tiil,

usa ka bunol gamay sa akong 
mibukad nga kasingkasing,
unta mahimo ka na lamang nga
usa ka habol nga sundang sa 
kusina didto sa nawala nga
bairan,

inig abot aning panahona
ipanghambog nako ang akong
kaugalingon
unya dili na nako tinggan ang
sudya sa akong kagahapon