politiks

nag-ilis-ilis sila ug
abot
atong gihimamat
atong gipalingkod
atong gipalambo

nailisan sila sa gahom
naay atong gisuotan ug bag-o
nailisan na usab
sa paglabay sa panahon

ambot wala may nausob
kanato
kitang nag-ilisilis kanila

ang kalsada milapad
ang tulay midaghan
ang mga balay nanubo
apan ang atong kaugmaon
mao lang gihapon
walay kaseguroan
ang atong karon 
nag-ilaid sa kagubot sa
kalisod

unsa kaha kon usbon na
lang usab nato ang tanan?

mao rang pangotanaha sa
iring nga nagpakaisog
kinsa ba ang mohukot sa liog
sa iro nga siging nanghulga
kanato?

mao rang pangutaha sa
balagtok
kinsa ba ang mosang-at sa
tiling-tiling sa liog sa
iring
aron madungog ta ang
pahimangno sa usa ka
bagting?

ah, lisod lang kita gihapon
ah, nahutdan na kita sa mga plano
ug mga laraw

magtagay na lang kita diri sa
daplin
magpabugnaw kita sa hangin
ning mangitngit nga kagabhion
inom kita tubalaloy
sumsom kita sugbang baboy.

lunda

ang tunok sa cantus
dunay  gamit 
pamalandongi ang 
tunok sa
imong kasingkasing
dunay gamit kini
paabot lang
sa bag-ong lunda
sa hunahuna.

walay kasakit ang
mausik
walay kaguol nga
mahumol

ang bag-ong kahayag
maoy magtug-an
unya kanimo kon unsay 
tinood nga ngalan
sa kasakit og kapait
kon unsa ang pulos nilang
duha sa imong pagpanaw

matag bugsay sa balod
matag taod sa layag
tabang kini sa imong
kapaingnan

pusta sa kalag

gisulayan kog pusta ang akong kalag
aron lang kamo mahimong gawasnon

nalipay ako sa mga uwak nga miawit
sa ibabaw sa bungtod kabahin sa gidagit

mihapa ako sa sagbot, mibati sa kahait
sa mga espadang wala pa magamit

wala pa mahuman ang akong sugal
sa akong kiliran anaa ang nagdiwalwal.

gikalipay ko ang inyong mga kagawasan
gidungog ko na ang inyong panghupaw.

"ikaw ang ginoo" maoy inyong syagit
diha sa kalanog nga misurop sa kadait.

dili na mumho ang busganan

makawalag gana
ang iron nga nag-atong 
kanako nangayog
pamahaw

gasiga ang mata
nagtulo ang laway
bisan pag
ang iyang ikog 
nagkaway

lahi na man
god  karon
dili na mumho ang
busganan

ferrara itaiana musicale

duha ka bisekleta
kilid sa pultahan

usa ka tanom nga
tugsoy diha sa ganghaan

gakurog nga gitara 
pamati nga walay

katagbawan, o 
ferrara.

sa dihang duro nakong pamati sa violin concerto ni Bach

mora kog gadagan
nga walay kakapoy

mora kog kalapati
sa taas sa balay nga
usa ray tiil

mora kog dahon nga
gisilhig paingon sa sapa


ah, iwon, iwon ako nga
gitugpo sa suba

mora kog daghan na kaayo
mora kog dili ako

ang akong kasingkasing
milumpatlumpat

akong pamati mora ko
nalibat nagusbat

sa dihang duro nakong
pamati sa violin concerto
ni Bach

kon giunsa pag-abot nimo didto sa kalipay

dili baya kana
ideretso
garapal ka ra
kaayo
ayaw pagdalidali
kay dili kana
mao

hapit una diri
hapit una didto
saring saring
dugay dugay
tilapi ang panahon
ayaw una  ug
abot dayon

ugma gawas sa balay lakat pag-inosara silong sa adlaw

ikaw ang
kalibotan nga
giuhaw kanunay
sa ulan

ang balak nga
kulang sa pagdayeg

nangamigo sa 
mga dahon sa kahoy

nangamuyo sa hangin
nga milabay lamang

ikaw ang laya nga
otot-otot
sa kilid sa tunaan

ang libro nga wala
mahalin
ang utang nga wala
pa nabayran

ang tagay sa talyeran
ang baba nga galaway

ikaw man god
dili makamaong ikaw lang

ang kalibotan nga giuhaw
sa ulan
walay pagkapuno

ang likos sa dahon sa agtang
ang gipamati mong katawhan

ikaw man god
di kamaong mag-ikaw lang

daghan ka sulod sa imong dughan
pamatia ang imong agianan

ugma gawas sa balay
lakat pag-inosara silong sa adlaw

dula sa pulong

nagdula dula lamang kita
sa pulong
sama sa paglingaw nato
sa puya nga gaiyak
sama sa mga awit nga
gibalikbalik aron moabot
ang hinanok
gilingaw nato ang atong
mga kaugalingon
diha sa paglabay sa 
panahon
gikutaw ang init nga kape
giwala ang kobol nga gatas
gisulayan ang katam-is
aron mabati pag-usab ang
atong nahikalimtan.

nagdula lamang kita sa
mga pulong
nga mora bag kita naglakaw
nga walay direksyon
apan anaa sulod sa kasingkasing
ang kasakit nga
dili mahilis
dili mabungkag
dagom nga mitahi sa gisi
sa samad
nga gidamgo ta nga maalim.

naay pagpangita sa wala
na diha
anaa ang pagkaplag sa wala
damha
usahay makaingon ta nga
unsa bay labot niining pulunga?
layo ra kaayo kini sa usa
ka gusbat nga hunahuna
apan ayka, ania ang pulong nga
naghatag ug giya kanato kon
asa na kita og unsa na kita
pulong nga wala damha mao
diay ang atong ngalan
samin nga milantaw kanato
naghatag na usab sa usa ka
masaarong pahiyom 
paingon sa kalipay.

ang mga pinugngan

ang pabelo sa gasera sa suga
diha sa lampara nga lata

ang bugnaw nga hangin
 nga gipasulod labay sa kurtina

ang tubig nga miagas sa
puthaw nga gripo

ang inagasan gikan sa shower
samtang ikaw naligo

sabta ang mga butang nga
pinugngan aron mo

matagamtaman ang angayan
og kasarangan lamang

apil na ang gugma, ang pag-amoma,
ang kasakit, ang kasuko, ang kasilag.

linaw ug asul nga dagat sa sayong kabuntagon

nindot ang dagat karon
linaw, morag asul nga panapton
nga gilatag sa silong sa panganod
aron pagabordahan sa kahayag
sa adlaw nga bag-ong misanag

seda nga asul lapad nga migilak
nanintal nga ako diha kaniya maligo

wa sad nako damha nga kining
iyang kaanyag nagdala man usab
diay sa kakatol sa mga balugbog.

pagpaabot

wala na ang kalayo
wala na usab ang kahayag
diri kanako
karong adlawa nahisama ako
sa bata nga nagpaabot
sa akong inahan gikan sa
lungsod nga misaad kanako
sa usa ka parisan
nga tsinelas

naghinuktok ako sa bentana
nag-atubang sa dalan nga
walay abog
sa mga kahoy nga walay kisaw
ang mga dahon
kay walay hangin

ang tanan karon nagpaabot
sa wala miabot
diri kanako sa akong kasingkasing
anaa ang kabug-at
sa akong ulo anaa ang tumang kagaan
nga nasudlan sa hangin

ang pagpaabot usa ka dakong
kalaay
usa ka dakong bungtod nga
gilantaw lang nako kay sayod
ako nga dili ko na kini
makatkat

miulan na
nagsugod na ug kalapok ang
karsada
mitulo ang luha sa akong aping
subay sa kilid sa akong ilong

gitilawan ko ang akong
luha
mikulo ang akong dila
kay ang kaasgad niini
mas asgad pas
dagat nga walay isda walay
mananagat
wala gani panganod nga mosaad
bisag gamay na lamang
nga pagkatab-ag

pagbati karong adlawa

wa sugod
mabalahibo o mapanganod
o laya nga dahon
nga gipasakay sa
pako sa hangin

wa sugod apan karon
ania ikaw ang tanan kanila
diha sa kagaan
nga galutaw lutaw sa usa ka
uniberso nga wa pa sukad
bisan makaausa
imong naabtan 

lahing pagbati sa kapuno
apan way samang
kagaan
dili balahibo, dili panganod
dili dahon nga patay
nga sa hangin misakay

hangyo

sulsihi ang gisi nga
parte sa akong kagahapon
hulipi ang nawala kong
bulsa sa kalipay
tilapi ang akong kangitngit
hadlaa ang akong kamingaw
karon
ablihi ang naghuot kong dughan
pagawsa ang unta
mapresidente sa pilipinas

mao

maoy nagpatihulog sa ulan 
sa nagtapok nga mga panganod
maoy nagpagawas sa tanang
kwaknit nga nangatulog sulod
sa langob
ang imong ngalan sa dihang
nalitok sa akong dila
ang imong hulagway nga tapok
sa akong hunahuna
ang gugma diri sa kasingkasing

ang kolon nga bulawan

sa usa ka
handurawan ang payag
nga guba
gitukhan mo dayon
ang bentana
gibutangan mo 
sa batang babaye
sumala sa
usa ka awit

ang mga panganod
nga nagmingaw
gibutangan mog
bangaw
pakapin pa ang mga
kalanggaman

adunay bara gamay
kabahin niining
usa ka debuho
kay sa dihang gihangyo
ka nga ibutang
ang kolon nga puno
sa bulawan
sa way duhaduha
mibalibad ka man
dayon

ang ginamos lamian lang gihapon

kapoy na kaayo
ang pagpamantay

ania na ako sa akong
katigulangon

misyagit kami kaniadto
sama kanimo karon

dunay nabalintong 
dunay mitindog

apan mao ra man gihapon
ang ilang gibuhat

mao rang paghikalimot
sa unta buhaton human
na kini nahimotang diha
sa lingkoranan sa gahum

sabta ang akong kahimtang
wala na kanako ang pagsupak

kon kinsa ang anaa diha
kutob na ako diha


gisalig ko na ang tanan
sa palad sa panahon

kon kinsa ang nabalintong
o kon kinsa ang mitindog

wala gihapoy kausaban
ang ginamos nagpabiling lamian

unang halok

sa dihang gihagkan ko
ikaw
gisulayan nakog
lantaw diha kanimo
ang kalipay

duol kaayo ang akong
mga mata
diha sa imong pagpiyong

dili kini mao ang
akong unang halok
nga hagbay ko
na nga gikalimtan

ang sakyod

kadtong puthaw nga 
higdaanan
anaa nag-iyak lang
gihapon

ayaw sabta nga kini
dili iyak sa kalipay

o kaha ba iyak sa pagmahay
nganong ang
sakyod sa alugnan wala
naman mausab
sa pipila ka mga buntag

ang kahasol

sa paghanduraw sa usa ka balak
milabay paspas ang panahon
kusog kaayong mituyok tuyok ang
mga kamot sa orasan

gisulayan ko ug lingi ang abri nga
bentana diin walay bisag usa ka
tudlo sa kahayag ang misulod
kay lagi anaa na man diay ang 
kahilom sa kagabhion nga karon
maghasol na usab kanako.