In Catadman Mangga
Puno sa pagmahal
ang hapuhap sa balod
sa nawong sa lapyahan
dungan sa iyang mga hunghong
sa malinawon niyang panaw.
Full of love
is the caress of the wave
on the face of the seashore
as it whispered
of its peaceful journey.
Nabati ko ang iyang hapuhap
sa akong dughan.
Nadunggan ko ang iyang hunghong
sa akong alimpatakan.
I heard its caress
in my heart.
I heard its whispers
in my mind.
Gisabwag sa adlaw
ang bulawanon niyang kainit.
Mihimo og dalan sa kaasulan.
Ang mga bidlisiw misakay-sakay
sa mga balod nga way kakutas
sa iyang paghapuhap, paghunghong
sa lapyahan.
The sun dispersed
its golden heat.
It made a road in the blueness.
The sunrays rode
on the waves without stopping
its caresses, whispers
on the beach.
Gidakop ko ang bulawang kainit
aron sigaan ug magkalayo
ang balak kong gihuptan.
I caught the golden heat
to start a spark and set on fire
this poem.
EL CUEZON
2000
Catadman Mangga, Ozamiz City
Misamis Occidental
(Catadman Mangga is just a stone’s throw from the City Hall where I work. I had lived there for a short period and in our free time, go there with friends to play volleyball with residents.)
