kining bataa haskang isoga,
sa kalagot sa iyang mama
gibunalan siya og kawayan
kapito
apan wala mosyagit sa
kasakit
gadugo ang iyang bitiis
apan wala manumbaling
naglurat ang mata
lantaw sa unahan
gipaslotan sa baga sa bagol
ang iyang kamot
iyang gibuklad ang iyang palad
wala moiyak
gipaluhod, miluhod,
gipadupa, midupa,
gipaak sa mga hulmigas ang
iyang mga tiil
nanghubag apan
mao lang gihapon
wala mosyagit sa kasakit
wala panumbalinga ang
pagdaogdaog kaniya
sa iyang edad nga lima
ka tuig
sayod siya
sa pagsulod niyag upat
ka tuig pa lang
nga siya patay na
wala na niya mabati ang
mga pagbati
natilawan na niya ang
tanang kasakit og
kahapdos
wala gayod bisag usa na
lang ka piknit nga
gugma
wala ang kaasgad og
wala usab ang katam-is
ang kapait
wala nay kahulugan kaniya
gusto unta niyang mawala
sama sa hangin
apan wala pa siya masayod
kon unsaon
