Ciprian Porumbescu - Balada pentru vioara si orchestra

basahon mo kining
balaka
sa huni diha usab
sa tumang
kabalaka

kay ang sa una
dili na kini karon
angay mong
mahibaw-an nga
nausob na
usab sa paglabay
sa panahon
ang plastada
sa mga karyada

una, dili mo na mahikap
ang akong kamot
ikaduha, tungod sa
baga nga gabon
dili mo na usab
maaninaw ang akong
kahimtang
ikatulo, wala na akoy
damgo nga puhon
ayohon pa ang tulay
ning duha ka tampi
nga gianod
sa kusog nga baha
sa kahigayonan

kon balikan mo ang
dalan
ayay, dili mo na makita
pa ang atong
mga karaang tunob

kapila na kaha
nagbaha didtong
dapita
og kadtong mga
lugas sa mais nga
atong gisabwag
hagbay ra kining
gituka sa mga
gutom nga langgam
sa napapas
nga kagwangan

sabton mo
nga ang ania kanato
mao lamang gayod
ang pag-usob-usob
sa mapa sa
atong mga padulngan

ayaw na nianang
mga pangandoy
ayaw na nianang
mga pagpangita

kay sa kanunay
makamaong motago
mopapas
moguba ang panahon
nga makinaadmanon

bisan pa og pangitaon
mo ako sa akong
sapatos
ay, naghago ka lang
sa wala

mas nindot ang magtiniil
mabati mo ang
kaanindot sa tinood nga
lapokan

mas nindot ang dili
magkalo
mabati mo ang kainit
sa adlaw nga bisan
kanus-a
wala gayod sugod
magbudhi
wala molubad sa
iyang kainit
wala miundang sa
iyang
mga kamatooran

salamat na lang
kuyog ko sa hangin
dulgan ko ang mga
kagabhion
subayon ko ang mga
suba sa kalibotan
layagan ko ang iyang
mga lawod

kinsa ba ang nasayod nga
puhon
isanglad ako diha sa
lapyahan sa kakapoy
dayon
puy-an ko na ang
paraiso sa akong
kamatayon