alang kang P.

sa sayong kaadlawon
ako siyang
gipasabot nga kining
tanan
lumalabay lamang

kasakit, kalipay
kasubo, kalami,
kaanindot
kasumo, kalagot
kahiubos, ug uban
pa

mga lamas lamang
sa kinabuhi

labaw sa tanan
ako siyang gipahimangnoan
anaa kanunay
nagpahipi ang atong
Labaw nga
Makagagahom

ako siyang gisukmatan
nganong nahadlok man siya
kagabii sa iyang
pag-inosara samtang wala pa
ako miabot
gikan sa akong mga
gikalangayan

dili na lang sa habog ang
pader sa balay
dili na lang sa adunay
lima ka iro nga 
nagbantay
dili lamang sa lig-on
nga mga pultahan
nga kinandadohan

asa naman diay ang  imong
mga pagtoo og
pagsalig?
asa naman diay ang kanunay
mong pagsimba sa Diyos?

nganong nagpabilin ka
man nga mahuyang?

sayang ang imong mga
adlaw-adlaw nga pag-ampo
kon ang imong kasingkasing
nagpabiling
luyat sa mga kasakit og
kamingaw

ah, ingon ka
ikaw nga ikaw kana
og wala na gayoy
makausob pa kanimo nga
kon usbon ko ikaw
dili na ikaw ka na

magpakahilom na lamang ako
kay sa laing bahin
karong adlawa atubangon ko
na usab ang
mga lit-ag sa akong mga
kaaway

og mahimong sa akong
paningkamot
sama sa mga nanglabay og
mga lumalabay lamang
usa ka
sa akong mahikalimtan

og kon unsa man puhon
ang imong dangatan
sama kang poncio pilato
sa palanggana nga puno
sa tubig
ako
manghinaw