sa kanunay, ang bungtod sa Marupay.
mao kini ang gimahayan ni Nanay kang
Tatay, nga dyes tabos na lang ang kulang
aron mahikap ang langit.Mao kini ang
gikamatyan sa mga dum-on sa mga idlas
nga manatad. Mao kini ang gitamnan sa
daghang gabon. Ang gibiyaan sa mga kabayo.
Ang mga uwak nangiyak.
Ingon ni Tatay dinhi natawo ang akong
igsoon nga gikawat sa manggahat nga
maoy nakausab kang Nanay. Dinhi ang
mga lugas sa luha mitubo isip mga sugilanon
sa kasakit.
Dinhi ako motago gikan kaninyo.
