ang tag-iya sa trono

lisod na ang
kabag-ohan karon,
bisan gani sa imong
tutok, mora na mag
imo na siyang 
gipatay.

ikaw ang sakto
sa tanang sakto.
wala nay katungod
ang uban pagsulod
aron pagtudlo
basin sayop ang
nahawiran sa imong
kamot.

putol man ang usa
nimo ka tudlo.
midako gamay ang
imong tiyan
nanambo ang imong
pusod.

kinahanglang 
magsige kog pangutana
kay dili ka
man motingog.

ang imong tudlo
nga gitangtangan nimog
singsing
siging hapyod sa imong
taas nga bungot.

kuhaon na ang
mga katungod sa
dagko kaayog
sala sa katilingban.

ikaw ang maghusga
kinsa ang mga
sad-an
kon kinsa ang 
mamatay
ang patyon sunod
ugma

sa tinood lang
nanglimbawot gayod
ang akong
balahibo.
ang kalisang misilaob
nasunog ko

aron maundang na
ang tanan
migawas ko
nangita sa hangin
nga mopalong
sa tubig nga 
gamhanan

wala ka man gani
nangutana kon
asa na ako paingon
kon duna ba akoy
sakyan
kon asa ko mopauli
kon kinsa ang akong
kuyog

lahi na ang
hari, ang gibutang sa
katawhan

siya na ang mokaon
karon ug
unod sa tawo
ang moinom sa
ilang dugo

mikagot ang iyang
ngipon
mikurog ang iyang
apapangig sa kapungot

"dili pa igo kining
tanan
alang sa kabag-ohan

kiting pa lang
kulang pa ang dugo nga
ibawnas sa mantsa
sa daang katilingban


makalilisang
makalilisang gayod
ang gipili
unya sa hinayhinay
mapapas na ang tingog
mohanap ang
kalibotan
wala na ang langit

moabri ang pultahan
sa impyerno
mosayaw ang mga
tag-iya sa trono