alang kang M

Dili ka gani makabasa nako.
usa ako ka papel nga dili mo
masulatan
dili mo ako mabasa, usa ako
ka lisod nga sugilanon.

kon lantawon ka nako sa layo,
mahimo akong makalolooy, 
usa ka dagat nga dili nako unta
langoyon, dili tungod sa kalalom
kondili tungod sa tumang kamabaw.


kon magpalayo ko, mosamot ang
akong kasakit, molukot ang akong
kaguol, malumos kos kapait sa akong
dangatan.

nagmata ako sa akong kagabhion.
wala akoy kaadtoan, gawas lamang
niining upat ka lipak sa akong
lawak nga mga amang.

ania ako sa tungatunga sa sunog sa
akong kalibotan. wala ako nanawag
ug tubig. ang kalayo midako, ang
baga misamot ug siga.

dili ako modagan. kay sayod ako nga
sa pipila ka higayon, sa dugay na nga
kini nahitabo, wala ako masunog.
dili ako madutlan. sa tinood lang, 
mora lang gyod ug wala lang.

kining tagay sa kasakit, ayayay, dili
mo maatikan. ako ang tig-ipis ako
ra usab ang tig-inom. sa akong pag
simsim, pati ang ngabil sa baso,
walay mabati. ang mga dunggan sa
kabo nga gibutangan sa sumsuman,
puros putol.

gihigugma ko ba kaha ikaw?
dili ko pa gihapon kana matubag.
gisulayan ko paghikap ang akong
dughan,  walay bukog ang kamatooran.