sa dihang gilubong na ang
patay nga lawas ni lolo isko
mibakho ang akong manghod
nga mora ug baka nga gimarkahan
sa puthaw nga gabaga,
nakasunglass ko maong
wala niya makita ang akong
mata nga napuno sa pagduda,
nakalimot seguro siya nga
giplantig niyag bato ang maong
tigulang sa dihang gikasab-an
siya nganong wala matugway
ang kabaw ug nganong
mitapot kini didto sa tunaan
nga sa tubig naughan....
