sa kamot sa silhig

kon wala ang rason
ingon ka walay nada
wala ang kaanyag
wala ang kaanindot

miabot sa akong panahon
ang pagkawalay nada
walay rason
wala ang kaanindot
wala ang kaanyag

gipangita mo kini kanako
pasayloa kay
ang langgam nagkamang
ug ang mga hulmigas nanglukso
ang mga isda nanglupad
ug ang mga unggoy nanglangoy

lantawa ang universo
gipanghambog nila nga kini
mipanaw sa usa ka rason lamang
kaniadto gipangita ko kini
apan wa ko
pasayloa kini hikaplagi

usa lang ang akong
nahibaw-an karon
wala ang rason
walay bisag usa nga rason
ang sarang
makatumpag sa akong pagtoo
nga kining tanan
lamat lamang

ugma, mahimo akong abo
sunod ka

kon motoo ko nimo
basin ug mag-ilhanay ta
sa pagkakaron
hawiran ko una kining akong
katarungan

wala, wala, ug wala ako'y
nakaplagan

kanang igo, ug hingpit
kanang akong mahawiran
nga mas tinood pa kaysa
sa kamot sa silhig