apan unsaon kaha?

nabasa nako, nasabtan, kon ngano
kay mao usab ang nahitabo kanako.
pananglitan kanang mamakak ka nga
giganahan ka sa iyang giluto nga pansit,
moingon ka nga haskang lamia apan
sulod sa imong kasingkasing parat ra
baya pod unta kaayo.

pananglitan kanang wa ka motingog
dayon mangutana siya unya moingon
ka lang nga duna kay laing gihunahuna
kabahin sa imong trabaho apan sa tinood
lang kasukaon ka na sa inyong kahimtang karon.

duna kay laing gihandom nga dili nimo
masulti tungod kay masakitan lamang siya.
duna kay lugar nga kanunayng giduaw sa
imong mga pagbati ug didto silang tanan
mibati sa kahayahay, kanang mora bag
nakit-an mo na ang imong tinood nga
panimalay. 

Apan dili mo kini ikapanugid
bisan kinsa, bisan gani sa imong kaugalingon
sa atubangan sa samin.

maong nasabtan ko na ang imong gisulat
ang imong buot ipasabot diha sa pagpakahilom
lamang sa paglaom nga kining tanan
molabay lamang, nga puhon puhon makuyog
ka sa mga nanglabay, dayon wala ka na dinhing
dapita, unya walay masakitan.

apan unsaon kaha? 
unsaon mo kaha pagtugkad
ang imong kabuang?
 ang imong pagkawalay puangod?
ang imong pagkamananap, 
ang imong
pagkahangal.

kan-on mo ang gikalisangan.
itulon mo usab ang dakong kaulaw.