giusikan kong panahon

giusikan ko ang akong
panahon sa mga walay pulos.

karong adlawa gidaginot ko
ang akong kabuntagon
sa pag-ingon nga dili lang
ako kutob dinhi, daghan pa
ang umaabot kanako,

busa kon siya moingon nga
mao na kini ang kataposan
dawaton ko kini sa tumang
kahilom, sa pagpamati sa 
mga tunob sa iyang pagpalayo

kuyogan ko siya sa pultahan
hangtod pa gani sa nataran 
hangtod sa ganghaan unya 
hugtan ko ang akong bakos
isulod ko ang akong duha ka
kamot sa bulsa sa akong 
karsones, unya ang akong
panglantaw mobuhi kaniya
sa dihang mosakay na siya
sa laing kabayo nga mas
sinaw ug montora, 

dayon sirad-an ko ang ganghaan
hinay kong lakwon ang nataran
paingon sa pultahan sa balay
nga akong gipuy-an nga dili
na nako biyaan.

manira ko sa pultahan, ablihan
ko ang bentana sa likod, lantawon
ko ang bukid, mamati ko sa
awit sa uwak, sa hangin, 
magpabugnaw kos hapuhap
kanako sa gisaad nga kalipay.