ang atong kalainan

nindot ang dagat
niadtong sabado
busa naligo ko 
wa ka mikuyog

tin-aw ang dagat
dili kaayo init ang
adlaw nga gihapnigan
sa midag-om nga
panganod

naglingkod ka lamang
atubang sa lamesa nga
kawayan, 

mikaway ko aron
pagdani kanimo apan
wala ka nanumbaling
kanako

imong giduko ang imong
ulo, hangtod nga gihagkan
mo ang lamesa nga mora
bag gusto nimog matulog

sayod ko nga nag-iyak ka
na usab kabahin sa atong
kahimtang

didto sa lawom nga dagat
mangayo na ako kanimo
ug pasaylo daan.

wala na akoy mahimo sa
imong kasubo
gihukman mo na ang
imong kaugalingon.

sa akong pagtunga gikan
sa dagat nga karon 
nagsugod na ug balod
ug kalubog tungod sa
kusog nga ulan gikan sa
bukid nga mibaha paingon
sa baba sa dagat

gusto na nako nga putlon
ang tanan.
puslan man nga walay
kapaingnan ang atong
kalainan.