MISAGUBANG KAMI OG GUBAT SA MGA PULONG

MISAGUBANG KAMI OG GUBAT SA MGA PULONG 1

Misagubang kami og gubat sa mga pulong
nga among gihunghong sa kahanginan
o sa mga papel
aron luwason ang nagkanihit nga kagulangan.

Mga pulong lang ang among hinagiban,
ang pinakamaayong hinagiban.

Di mi putiog itlog nga way bagani, armas o hiyas.
Aduna miy mga pulong
ug among tinipong kaisog
sa atong mga pangutanang natubag.
Daghan mig pulong, oo,
pero dili kami hanginan, nagpakaaron- ingnon.

Ang among mga kaaway hanas sa salamangka
para tabunan ang bulingong pader.
Gipamurikat na nila ang atong kinabuhi
uban sa ilang mga ikog.

Misagubang kami og gubat uban sa among mga pulong.

Ako ang panday sa pulong
nga maghimog pusil ngadto sa igsusulat,
espada ngadto sa stylus.

Akong ipagaway ug ipakayab ang balak sa akong kasuko
ug ang kasuko sa akong balak.



MISAGUBANG KAMI OG GUBAT SA MGA PULONG 2

Mahimo nilang paundangon ang akong panuigon
Pero dili ang pagbuhagay sa akong mga pulong,
Dili sama sa naithang sapa,
sama sa bugwak, sa suba nga gikan
sa may hugot-pagtoong kusog sa Himalayas.
Ang mga tawo moinom sa akong mga pulong, maligo
samtang ang mga buang malumos sa iyang kalawom o
kamabaw.

Mapahunong nila ang akong panuigon
ug mailong tuwapos ang wa ko pa igawas nga mga anak.
Dili lamang dugo ang modagayday sa akong mga samad
kundili mga pulong, way katapusang pulong nga nakutlo
ko
sa akong mga paglibod-suroy sa katubigan ug kamad-an
sa akong pagkaFilipino nga gitago sa mga salag sa
akong kasingkasing. .
Mga pulong sa kasuko, kalipay, kaguol, katam-is
sa iyang higdaang bato.

Moabot nga pula ang akong mga pulong,
kauban sa dugo sa mga igsoong mitaliwan,
sa dugo sa mga kahoy, hayop, liso
nga nawala na gayod.

Mas maayo pang mamatay nga naligo sa ihi ug dugo sa
kagulangan
kaysa mabuhi og dugay nga namuti sa kahadlok,
naghumol nga daw kabaw sa mga hungihong lamang sa
kaisog,
nagkurog sa kawalay silbi, kahasol, kadaut.

Sa dugayng panahon, nagpuyo ako nga nagkurog,
sa anino sa giwakwak nga kalibutan.

Mibalik na ang akong kolor.
Karon napildi na
ang leukemia sa atong mga karaang kahadlok.

EL CUEZON

SA CATADMAN MANGGA

Puno sa pagmahal
ang hapuhap sa balod
sa nawong sa lapyahan
dungan sa iyang mga hunghong
sa malinawon niyang panaw.

Full of love
is the caress of the wave
on the face of the seashore
as she whispers
of her peaceful journey.

Nabati ko ang iyang hapuhap
sa akong dughan.
Nadunggan ko ang iyang hunghong
sa akong alimpatakan.

I heard her caress
in my heart.
I heard her whispers
to my mind.

Gisabwag sa adlaw
ang bulawanon niyang kainit.
Mihimo og dalan sa kaasulan.
Ang mga bidlisiw misakay-sakay
sa mga balod nga way kakutas
sa iyang paghapuhap, paghunghong
sa lapyahan.

The sun disperses
her golden heat.
It made a road in the blueness.
The sunrays rode
on the waves without stopping
its caress, whispers
on the beach.

Gidakop ko ang bulawang kainit
aron sigaan ug magkalayo
ang balak kong gihuptan
.
I caught the golden heat
to ignite it so it would set on fire
the poem I hold

EL CUEZON
Misamis Occidental