Ang kabuntagon timbaya sa bag-ong adlaw, bag-ong talan-awon, bag-ong
pangandam ug panan-aw. May kabuntagon'g madasigon, masanagon, madag-omon, may
ulanon, daw gipugngan ang busikad sa kahayag aron magpabilin ang kagabhion.
Si Dodong Porto mitimbakuwas. Nakamatngon sa sayong kabuntagon.
"Day, mobangon nako. Buntag na.
Basin ug dili ko makasakay sa akong suki." pamulong ni Porto dayong
pamurol.
"Ayaw lang ug kabalaka kon malangan ka.
Aduna ka pa may kasakyan." ni Inday pa dayong walis sa sentro'ng
tinabunan. Si Dodong may nakita.
Nauknol. Dili makatuo.
"Tinuod ba kini Day?" gisuhid
ang dapit sa ilawom sa pusod ni Inday Karagan.
"Tutoki may letra ubos sa akong
pusod. Letra sinugdanan sa imong pangalan." mahimut-ong tubag ni Inday
Karagan.
"Pero, P unta
ang letra kay Porto man ko." Dala kahibulong ni Dodong Porto.
"Mao ba? Sus kini lagi gyud si Pare Isyot man gud nimo nagkaraw lang sa
pagdinali ang iya man hinuong pangalan nga letra ang nabutang letrang
"I". Ayaw lang kabalaka Dong Porto kay wala ni nako tabuni pangandam
kon iyang balikon. "
"Dili kana mahimo. Kon mao kana
ako ang moretoki sa iyang letrang sayop. Siyaro man sab si Pare Isyot wala gyud
makamatikod nga letrang "I" man tong akong gibutang ni kumare. Sa
imoha iya lang gihapong pangalan ang letra nga iyang gibutang?"
"Unsay buot mong ipasabot?"
ni Inday pa nga nahibulong.
"Nagtigi man gud mi sa kaabtik.
Kinsay pinakamaayo mosulat ug unang letra sa pangalan namong duha."
“Unswaaa??” nakalitan si Inday sa iyang nabati. (KATAPOSAN).
