[tubag ko kang nyor mel sa among kulukabildo sa turtle's nest]
...02.09.10.martes...
gihimugso ako
sa bulawanong hunghong ni mama
nga suwayan kog tunob
ang gangising dalan sa kapanulatan.
pagkakita nako sa hamugawayng dalan,
sa walay pagduha-duha,
labihan ka kusog kong midagan
—dagan, lukso, dagan—
apan wala koy nasimhot nga tinta,
puros ra mga abog sa basurahan.
natibuok ug miitom ang abog,
nawala akong panan-aw
ug ako nadagma:
samdan ang duha ko ka dunggan
nga giariyosan sa bulawanong hunghong ni mama.
gitrapohan ko kini dayon
sa akong ligdong plano:
mamahimo akong gitara
nga moduyog sa mingawng kagabhion.
ang mga hunghong ni mama
pabiling nagkumpayot sa akong dunggan
ug dili ko kini mamahimong huboon sa akong hunahuna
kay ang iyang giariyos nako
ako na usab nga gisingsing.
dili man makamaong moagak si mama nako
apan ang padayon niyang mga hunghong
matag adlawng molabay
maoy molamas sa akong gilutong sud-an.
si sir ritchel ang miagak sa duha ko ka kamot
aron maantigo akong molakaw.
sa pipila ka buwang milabay,
padayon kong nagkat-og dagan.
bitbit ang langitnong tambag ni mama
nga tabokon ko ang nagkayong impiyerno,
gisubay ko ang taytayan sa carcar,
balikan na usab kon matabok na nako ang pikas tampi
kay sa tunga-tunga, ako pirme madagma.
hangtod karon
pabiling nagbitay sa akong dunggan
ang bulawanong hunghong ni mama
nga nahimong usa ka dakong tahas:
"nick, mamahimo kang magsusulat."
ug karon sugdan ko pagduyog sa musika sa akong gitara
ang nag-inusarang dag-om sa kagabhion
nga gibiyaan sa buwan ug mga bitoon.
ug pabilin kong magmugnag kanta
nga akong awiton
matag pangharana nako
sa akong kahilakong higala.
--romeo nicolas bonsocan
lungsod sa carcar, sugbo
